Το περιστατικό του άγριου ξυλοδαρμού από αστυνομικούς του 4ου Αστυνομικού Τμήματος Ομονοίας του 20χρονου Αλβανού μετανάστη Α. Μπίκολι, επειδή ...«τόλμησε» να διαμαρτυρηθεί για την καθυστέρηση ανανέωσης της άδειας εργασίας του από τη Νομαρχία, δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε μεμονωμένο. Δεν αποτελεί παρά την «κορυφή του παγόβουνου» μιας ατέλειωτης αλυσίδας κρουσμάτων αυταρχισμού και τρομοκρατίας, που σημειώνονται κατά συρροήν το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας. Κρούσματα, που δεν έχουν ως θύματα μόνο κάποιους ξένους μετανάστες, αλλά και Ελληνες ανώνυμους πολίτες ή ακόμη και επώνυμους συνδικαλιστές και άλλους αγωνιστές.

Η έξαρση αυτή της κρατικής τρομοκρατίας, της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών έχει ασφαλώς άμεση σχέση με την πολιτική της κυβέρνησης, η οποία με την ένταση του αυταρχισμού επιδιώκει να περάσει, χωρίς πολλές - πολλές ενστάσεις και διαμαρτυρίες, μια ολόκληρη σειρά από νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Το ίδιο, άλλωστε, κατ' αναλογία έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχοντας κατά νου τις ίδιες επιδιώξεις. Η κυβέρνηση, λοιπόν, δε διστάζει να οικοδομήσει αυτό το κλίμα της αστυνομοκρατίας, αναγορεύοντας την αστυνομία σε «κράτος εν κράτει».

Ο κλοιός αστυνομοκρατίας και περιστολής όλο και περισσότερων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών, περισφίγγει, βέβαια, όχι μόνο τους Ελληνες πολίτες, αλλά τους λαούς όλου του κόσμου και με το πρόσχημα της τρομοκρατίας. Το ανηλεές ηλεκτρονικό φακέλωμα της Συνθήκης του Σένγκεν, ο τηλεχαφιεδισμός με τις κάμερες που μπαίνουν παντού, οι όλο και περισσότεροι τρομονόμοι, όπως αυτός που κατατέθηκε από την κυβέρνηση και που περιλαμβάνει και το «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης», ακόμη και για αδικήματα που δε διώκονται στη χώρα μας, είναι μόνο μερικές από τις εκφάνσεις του αποτρόπαιου προσωπείου, που προβάλλει η νέα τάξη πραγμάτων του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Η δημοκρατία, λοιπόν - αυτή η κουτσή αστική δημοκρατία - είναι ιδιαίτερα ευλύγιστη, για να προσαρμόζεται στα πλαίσια των συνθηκών, που βολεύουν κάθε φορά την πλουτοκρατία. Απειλούνται πλέον δικαιώματα και ελευθερίες, κατακτημένες με ανυποχώρητη πάλη των λαών, που έχυσαν πολύ αίμα για να συμπεριληφθούν στα σύγχρονα Συντάγματα και στη νομοθεσία. Ακόμη και αυτός ο αγώνας των λαών για ψωμί και δικαιοσύνη βαφτίζεται τρομοκρατία και ...ποινικό αδίκημα! Μόνο, που όλη αυτή η εξελισσόμενη πραγματικότητα επιβολής της ψυχολογίας του κρατικού τρόμου δε δείχνει δύναμη, αλλά αδυναμία. Αδυναμία να πείσουν ότι η κοινωνική πραγματικότητα που διαμορφώνουν είναι σε όφελος των απλών ανθρώπων του μόχθου. Πολύ περισσότερο, φοβούνται οι κρατούντες και οι κυρίαρχοι. Φοβούνται ακριβώς την ανεξάντλητη λαϊκή δύναμη, η οποία, κάτω από τα ανηλεή δικά τους χτυπήματα στα δικαιώματα των εργαζομένων και την άρνηση να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες τους, μπορεί να γίνει το μεγάλο λαϊκό ποτάμι, που θα τους εξοντώσει. Γι' αυτό δυναμώνουν την κρατική βία, που η δύναμη του λαού μπορεί να την τσακίσει.

Ολα αυτά, λοιπόν, καθιστούν διαρκώς επίκαιρα τα συνθήματα του ΚΚΕ κατά τις πρόσφατες ευρωεκλογές: «Ανυπακοή» και «Απειθαρχία», επομένως Μέτωπο πάλης του λαού. Μόνον έτσι η κρατική τρομοκρατία θα συντριβεί και οι διάφοροι «τρομονόμοι» θα παραμείνουν στα χαρτιά, για να θυμίζουν την ποιότητα των εμπνευστών τους...