Με πολλαπλούς στόχους το υπουργείο Παιδείας ανοίγει ζήτημα καθιέρωσης γραπτών ανακεφαλαιωτικών εξετάσεων στο Δημοτικό, ένα μέτρο που συμπεριλαμβάνεται στις καινοτομίες του κυβερνητικού προγράμματος της ΝΔ και το οποίο προτίθεται να εφαρμόσει μόλις εξασφαλιστεί η απαραίτητη «συναίνεση». Η υπουργός Παιδείας έκανε προχτές λόγο για τράπεζα θεμάτων, η οποία θα χρησιμοποιείται στα τεστ που κάνουν οι ίδιοι οι δάσκαλοι στο σχολείο, σημειώνοντας ότι αυτό θα βοηθάει εν συνεχεία στην αξιολόγηση. Το ζήτημα βέβαια είναι το ποιος θα αξιολογεί, τι θα αξιολογείται και ποιες θα είναι τελικά οι επιπτώσεις ενός τέτοιου μέτρου στη λειτουργία του σχολείου. Επιδιωκόμενος σκοπός είναι οι μαθητές να μπαίνουν από νωρίς στη διαδικασία του ανταγωνισμού των εξετάσεων, να χειραγωγούνται και να εθίζονται όχι στην ουσιαστική κατάκτηση της γνώσης, αλλά στη βαθμοθηρία και από κοντά ανοίγει η προοπτική νέας «αγοράς» παραπαιδείας, με φροντιστήρια και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Από την εκπαίδευση δε λείπουν περισσότερες εξετάσεις, οι οποίες εισάγουν τον ανταγωνισμό στο σχολείο και δημιουργούν συνθήκες χειραγώγησης συνειδήσεων. Η εκπαίδευση έχει ανάγκη από ριζικό αναπροσανατολισμό προς τις πραγματικές σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και ριζική αλλαγή του περιεχομένου, ώστε αυτό να προσανατολιστεί προς το σκοπό του νέου σχολείου, να συμβάλλει στην κοινωνική διαπαιδαγώγηση σταθερής και δημιουργικής προσωπικότητας με συνολική αναδιάρθρωση, ριζική ανανέωση και ουσιαστική επέκταση του εκπαιδευτικού προγράμματος.

Η λαϊκή οικογένεια στην πορεία εφαρμογής της μεταρρύθμισης είδε και στην πράξη ότι οι όποιες εξετάσεις οδηγούν στην ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση του μορφωτικού ρόλου του σχολείου, στην όξυνση των ταξικών φραγμών και βέβαια δε συμβάλλουν στον εντοπισμό των αδυναμιών και στη διόρθωση των αδυναμιών, όπως δηλώνουν οι κυβερνώντες που επικαλούνται τη βελτίωση της «ποιότητας». Γιατί δεν πρέπει να ξεφεύγει από την προσοχή ότι η έννοια της «ποιότητας», σε ό,τι αφορά την παιδεία, συνδέεται ουσιαστικά με το κατά πόσο αυτή υπηρετεί το στόχο της ως μέσου αναπαραγωγής των ταξικών ανισοτήτων, με το πόσο προσανατολισμένη είναι στις ανάγκες της «αγοράς» και των γενικότερων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Και στο πλαίσιο αυτό στα σκαριά βρίσκεται η αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες, προκειμένου να ελεγχθεί κατά πόσο το εκπαιδευτικό σύστημα υπηρετεί αυτόν το στόχο.

Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να δεχτούν τίποτα λιγότερο από δημόσια, πραγματικά δωρεάν παιδεία για όλους, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις. Και αυτή περνά μέσα από το δρόμο της σύγκρουσης με την πολιτική που υπηρετεί η κυβέρνηση και η οποία ευθύνεται για τη φτώχεια, την ανεργία, την ένταση της εκμετάλλευσης και όχι τους προσχηματικούς «διαλόγους» που υπόσχεται η κυβέρνηση με προειλημμένες αποφάσεις. Η σχολική χρονιά που ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες και έδειξε για μια ακόμα φορά τη μιζέρια της εκπαίδευσης, με τις ελλείψεις και τα προβλήματα που δεν αξίζουν στα παιδιά των εργαζομένων, πρέπει να σηματοδοτηθεί από συντονισμένους αγώνες για μια άλλη, πραγματικά λαϊκή παιδεία. Κι εδώ, το ίδιο το περιεχόμενο της εκπαίδευσης πρέπει να πάρει προτεραιότητα στη λαϊκή πάλη.