«Αναταράξεις» στο δικομματικό συνεταιρισμό | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

«Αναταράξεις» στο δικομματικό συνεταιρισμό

Εσωτερικές αναταράξεις απασχολούν το τελευταίο διάστημα τα δύο μεγάλα κόμματα. Οι αποδοκιμασίες υπουργών από συνδικαλιστικά στελέχη της ΔΑΚΕ, οι κατηγορίες περί αλαζονείας των κυβερνητικών στελεχών, τα παράπονα για έλλειψη συντονισμού στο κυβερνητικό έργο και την επικοινωνιακή πολιτική δίνουν μια εικόνα της κατάστασης στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Απ' την άλλη, η ποδοσφαιροποίηση του Συνεδρίου της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, οι αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις για την ανύπαρκτη αντιπολιτευτική τακτική, η αμφισβήτηση των επιλογών της ηγεσίας συγκροτούν μέρος της εικόνας στο χώρο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα συμπτώματα μιας εξελισσόμενης κρίσης εμφανίζονται στο δικομματικό συνεταιρισμό κατά τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Τα δύο κόμματα, μετά την εναλλαγή τους στους ρόλους της κυβέρνησης και της μείζονος αντιπολίτευσης, αντιμετωπίζουν ένα σοβαρό πρόβλημα: Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να ακολουθήσει την πολιτική που ακολουθούσε το απελθόν ΠΑΣΟΚ, ενώ το ΠΑΣΟΚ οφείλει να διαδεχτεί τη Νέα Δημοκρατία στο ρόλο της αντιπολίτευσης, απέναντι σε μια πολιτική, κοινή και αδιαίρετη.

Με τα ίδια περίπου χαρακτηριστικά, εμφανίζονται και τα προβλήματα στον προσυνεδριακό ΣΥΝ, του οποίου η ηγεσία παλινδρομεί μεταξύ μιας πολιτικής απευθείας συνδιαχείρισης, τύπου κεντροαριστεράς, και μιας πολιτικής αντιπολίτευσης - αμορτισέρ για την απορρόφηση των κραδασμών του πολιτικού συστήματος, εν ονόματι των κοινών βασικών επιλογών.

Τα δύο κόμματα, ως μηχανισμοί νομής της εξουσίας, είναι πολύ φυσικό να αντιμετωπίζουν προβλήματα εσωτερικών αντιθέσεων, στο βαθμό που από τη φύση τους εδράζονται σε ανταγωνισμούς μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και εξυπηρέτηση στρατηγικών του κεφαλαίου.

Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα δύο κόμματα είναι αυτό που αφορά στη διαχείριση των συνεπειών από την άσκηση μιας σκληρής αντεργατικής, αντιλαϊκής πολιτικής. Η κυβερνητική πολιτική, σε όλα τα μέτωπα, προκαλεί μοιραία την αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων, που διαπιστώνουν ότι για άλλη μια φορά έπεσαν θύματα καταδημαγώγησης ενός κόμματος το οποίο εγκαταλείπει τις προεκλογικές του εξαγγελίες και ενός κόμματος που δεν μπορεί και δε θέλει να εναντιωθεί στις κυβερνητικές επιλογές.

Οι ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να συγκρατήσουν «εντός των τειχών» αυτήν την αγανάκτηση και τις λαϊκές αντιδράσεις. Δημιουργούν νέα «αναχώματα», ενισχύουν άλλα, παλιότερα, επιχειρούν να κρατήσουν «και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο». Για το σκοπό αυτό, αξιοποιούν ακόμη και τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή. Με την εμπειρία που αποκόμισαν από την τριακονταετή δικομματική διακυβέρνηση, πρέπει να αποφασίσουν αν θα αφήσουν την αγανάκτησή τους στα χέρια των συνδιαχειριστών αυτής της πολιτικής, ή θα εγκαταλείψουν τις αυταπάτες, για την προοπτική της πολιτικής τους χειραφέτησης, του αγώνα για τη λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή συμμαχία, το σοσιαλισμό.