Η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες επιβεβαίωσε ότι πρόκειται για έναν ιμπεριαλιστικό οργανισμό, που προσπαθεί να εδραιώσει τη θέση του στις συνθήκες της νέας τάξης πραγμάτων, που βάζει πάνω από όλα τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, ενώ η υπόθεση των δικαιωμάτων των λαών μετατρέπεται σε αναλώσιμο υλικό, στα πλαίσια αυτών των διαδικασιών. Στα πλαίσια των αποφάσεών της, εντάσσεται και η δρομολόγηση νέων τρομοκρατικών κατά των λαών μέτρων, αναγκαίων για την επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στον πυρήνα των αποφάσεων της Συνόδου βρίσκεται το ζήτημα της διεύρυνσης, είτε υπό τη μορφή της άμεσης διεύρυνσης με την ένταξη νέων χωρών, είτε υπό τη μορφή της διεύρυνσης ρόλων και επιρροής πέρα από τα σύνορά της. Οι ηγέτες των 25 χωρών - μελών της ΕΕ δεν έκαναν τίποτα άλλο, παρά επιβεβαίωσαν τη γνωστή στρατηγική της ΕΕ. Σ' αυτήν εντάσσεται η ένταξη της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας το 2007 και, κυρίως, η μελλοντική ένταξη της Τουρκίας, για την οποία αποφασίστηκε η έναρξη, στις 3 Οκτώβρη 2005, ενταξιακών διαπραγματεύσεων, όπως και η προσέγγιση της Ρωσίας. Ειδικά το θέμα της Τουρκίας συνδέεται άμεσα με όλο το πλέγμα των ιμπεριαλιστικών διεργασιών και ανταγωνισμών. Επίσης, αποφασίστηκε η διεύρυνση των ορίων δράσης της ΕΕ σε Ιράκ, Κασπία, Καύκασο, Ρωσία.

Στόχος τους είναι η εξασφάλιση, για λογαριασμό των ευρωπαϊκών πολυεθνικών, νέων αγορών και η προσέγγιση στα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μέσα απ' αυτό το πρίσμα, πρέπει να εξεταστούν στο σύνολό τους γενικά οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ και ειδικά αυτές που συνδέονται ή έχουν επιπτώσεις σε ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος, όπως είναι τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.

Το ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας έχει σχέση με τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή. Ενώ οι προεκτάσεις του σε Κύπρο και Αιγαίο, με τη μη αναγνώριση από την ΕΕ του προβλήματος εισβολής και κατοχής σε ένα κράτος - μέλος της, και τα μέτρα ευρωδιχοτόμησης, αλλά και η αναγνώριση των διεκδικήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο, αναδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα θυσιάζονται στα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Από κει και πέρα, είναι αποπροσανατολιστικά τα όσα ακούγονται περί «αλλοίωσης της φυσιογνωμίας» της ΕΕ, αφού η εξασφάλιση της ελεύθερης δράσης των μονοπωλίων είναι πέρα και παρά τα συμφέροντα, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων της Ευρώπης. Δε χρειάζεται, λοιπόν, και πολλή σκέψη, για να αξιολογήσει κάποιος το πώς προσπέρασαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες την ύπαρξη πολιτικών κρατουμένων στην Τουρκία, την καταπάτηση των δικαιωμάτων των Κούρδων, τη συνεχιζόμενη κατοχή της βόρειας Κύπρου, τη μη ανάκληση της απειλής του «κάζους μπέλι» (αιτία πολέμου) σε βάρος της Ελλάδας αναφορικά με το Αιγαίο.

Επομένως, η όποια προπαγάνδα περί επιτυχίας της ελληνικής κυβέρνησης στόχο έχει να συγκαλύψει τους νέους κινδύνους για το λαό μας από τις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου, στα πλαίσια της συμμετοχής της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Γεγονός, που απαιτεί την ένταση της κοινωνικοπολιτικής πάλης έως την οριστική ρήξη με την ΕΕ.