Συγκάλυψη κι ένταση της ανεργίας, σκόρπιες γνώσεις, πληρωμένες ακριβά και με πρόσκαιρο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας... Αυτό είναι η λεγόμενη διά βίου μάθηση, που η κυβέρνηση προωθεί με ταχύ ρυθμό και προχτές παρουσίασε το σχετικό νομοσχέδιο στο υπουργείο Παιδείας λες κι έφερνε την ...«άνοιξη» για την Παιδεία. Πλασάροντας διάφορα ιδεολογήματα κι έχοντας ουσιαστικά την πλήρη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση προωθεί τις ευρωπαϊκές αποφάσεις σχετικά με την κατάρτιση (γιατί αυτό είναι η διά βίου μάθηση) σαν να ήταν αναγκαίες για τους εργαζόμενους.

Μεγάλο ψέμα! Είναι αναγκαίες μόνο για το κεφάλαιο, μόνο αυτό υπηρετούν, φτιάχνοντας στρατιές ευέλικτου, φθηνού εργατικού δυναμικού, που θα αξιοποιείται πρόσκαιρα από τις επιχειρήσεις και στο σύντομο διάστημα που θα απαξιώνονται οι γνώσεις του, θα εξαναγκάζεται να επανακαταρτισθεί. Η διά βίου εκπαίδευση δεν είναι μια ανάγκη απορρέουσα από το συνεχώς μεταβαλλόμενο τεχνολογικό τοπίο και την ταχεία εξέλιξη των επιστημών, όπως θέλουν να μας πείσουν. Προκύπτει από την έλλειψη και ανεπάρκεια που έχει εσκεμμένα το υπάρχον σύστημα της εκπαίδευσης, σε όλες του τις βαθμίδες.

Για παράδειγμα, αν τα προγράμματα και το περιεχόμενο των σπουδών στα πανεπιστήμια ήταν τέτοια που οι απόφοιτοι να έχουν ολοκληρωμένη γνώση του αντικειμένου τους, επιστημονική ειδίκευση και γνώση των νόμων εξέλιξης της κοινωνίας, θα ήταν ικανοί να παρακολουθούν τις εξελίξεις της επιστήμης στην ειδικότητά τους, μέσα και από τμήματα ετήσιας, συνεχούς επιμόρφωσης, που θα πρέπει να λειτουργούν μέσα στα πανεπιστήμια και από τα οποία θα περνάει προοπτικά το σύνολο του επιστημονικού δυναμικού. Ομως, το κόστος για μια τέτοια ολοκληρωμένη εκπαίδευση είναι μεγάλο και η άρχουσα τάξη προτιμάει να παρέχει μια πολύ πιο φθηνή και μερική μόρφωση στη μεγάλη μάζα του λαού. Η φθηνή αυτή μόρφωση έχει αναπόφευκτα και ημερομηνία λήξης. Ετσι προκύπτει η «ανάγκη» της «διά βίου» κατάρτισης, το κόστος της οποίας θα επωμίζεται ο καταρτιζόμενος.

Με το νομοσχέδιο που δημοσιεύτηκε προχτές, μάλιστα, η κατάρτιση μπαίνει μέσα στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, μέσω των Ινστιτούτων Διά Βίου Εκπαίδευσης (ΙΔΒΕ), τα οποία θα είναι μοχλός για τη συνολικότερη υποβάθμιση αλλά και την ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Τα ΙΔΒΕ θα χρηματοδοτούνται απευθείας από τις επιχειρήσεις, θα έχουν δίδακτρα και θα προσφέρουν προγράμματα δομημένα σε διδακτικές ώρες (απ' όπου φαίνεται κι ο αποσπασματικός χαρακτήρας τους), τα οποία θα οδηγούν σε πιστοποιητικά χωρίς κανένα αντίκρισμα. Οι επιχειρήσεις θα αξιοποιούν και θα παραγγέλνουν προγράμματα στα ΙΔΒΕ ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Τίποτα, βέβαια, από αυτά δεν έχει σχέση με τις λαϊκές ανάγκες για μόρφωση, ειδίκευση, δουλιά. Γι' αυτό το νέο χτύπημα της κυβέρνησης στο δικαίωμα της μόρφωσης απαιτείται να βρει δυναμική απάντηση από τους εκπαιδευτικούς φορείς αλλά και να γίνει υπόθεση της ίδιας της εργατικής τάξης και των φτωχομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού, που πληρώνουν κυρίως το μάρμαρο. Οι κινητοποιήσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και σ' άλλες πόλεις που προγραμματίζουν οι αγωνιστικές δυνάμεις στις 21 του Γενάρη, μέρα που θα στηθεί η φιέστα του «διαλόγου», είναι ένας σημαντικός σταθμός.