Οταν το Σεπτέμβρη του 1997 η Αθήνα αναλάμβανε τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, παράγοντες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με μια απόλυτη ομοθυμία, δε δίσταζαν να πλειοδοτούν σε φιλοπεριβαλλοντικές κορόνες, κάνοντας λόγο για «τεράστια ευκαιρία να αναβαθμιστεί η πόλη». Οπως διαφάνηκε τα επόμενα χρόνια, όλα αυτά τα έλεγαν ώστε να «χρυσωθεί το χάπι» των υπέρογκων δαπανών και υπερβάσεων, τις οποίες πλήρωσε τελικά ο ελληνικός λαός για την κατασκευή των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ούτε λίγο ούτε πολύ, το τίμημα που πλήρωσαν οι εργαζόμενοι, σύμφωνα με επίσημες ανακοινώσεις της κυβέρνησης, έφτασε τα 3,5 τρισ. δρχ., δηλαδή 7-8 φορές παραπάνω από όσα προέβλεπε ο Φάκελος Διεκδίκησης! Ωφελημένοι από την υπόθεση αυτή βγήκαν μόνο μερικοί πολυεθνικοί «χορηγοί» και, φυσικά, οι μεγαλοκατασκευαστές, οι οποίοι αύξαναν τα κέρδη τους, ενώ την ίδια στιγμή στο λαό γίνονταν εκκλήσεις να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι...

Τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας κατά γράμμα τους σχεδιασμούς και της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μπαίνει στη δεύτερη φάση λεηλασίας. Με πρόσχημα την «αξιοποίηση» των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων παραχωρεί την εκμετάλλευσή τους στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα για δεκάδες χρόνια, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο συγκέντρωσης του πλούτου. Αντί να παραδώσει αυτήν την κρατική περιουσία, που χτίστηκε με τα χρήματα, τον ιδρώτα και πολλές φορές ακόμη και με την ίδια τη ζωή των εργαζομένων, στην ελεύθερη για το λαό χρήση, τη δίνει βορά στην επιχειρηματική κερδοσκοπία, υποχρεώνοντας το λαό να πληρώνει αιωνίως. Αντί να προστατεύσει τους τελευταίους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους και να τους διαμορφώσει σε πνεύμονες πρασίνου και αναψυχής, τους μετατρέπει σε ένα ακόμη πεδίο τσιμεντοποίησης και ασύδοτης επιχειρηματικής δράσης. Δε διστάζει, μάλιστα, προκλητικά να διαφημίζει με φιέστες το όλο ξεπούλημα, καθιστώντας ομήρους αυτής προπαγάνδας μαθητές και παιδιά με ειδικές ανάγκες, που δε βρίσκουν πια χώρο να αθληθούν.

«

Τρώγοντας όμως έρχεται η όρεξη». Ετσι, το νομοσχέδιο για τη «μετα-Ολυμπιακή χρήση των αθλητικών εγκαταστάσεων», που ανακοινώθηκε προχτές, αποκαλύπτεται ότι δεν αποτελεί παρά ένα ακόμη όπλο για τη συνολική επίθεση της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις του ελληνικού λαού. Ούτε λίγο ούτε πολύ, με τη διαμόρφωση ειδικού καθεστώτος ωραρίου που προβλέπει για τις ζώνες των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων σε Αττική, Θεσσαλονίκη, Βόλο, Πάτρα και Ηράκλειο, επιχειρείται να ανοίξει ο δρόμος για την ολοκληρωτική απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων, να καταργηθούν οι αργίες, να υποχρεωθούν οι εργαζόμενοι να δουλεύουν σε καθεστώς γαλέρας...

Ο μόνος τρόπος για την αντιμετώπιση αυτής της αντιλαϊκής επίθεσης είναι η σύγκρουση του λαού με αυτήν την πολιτική. Είναι ο μαζικός αγώνας αυτός που μπορεί να κατορθώσει να παραμείνουν οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις κρατική περιουσία, να αναλάβει το κράτος τη συντήρηση και λειτουργία τους, να αξιοποιηθούν σε όφελος του λαού και της νεολαίας με δωρεάν χρήση και για την ανάπτυξη ενός γνήσιου μαζικού αθλητισμού. Είναι η λαϊκή αντεπίθεση η μόνη που μπορεί να ανατρέψει αυτήν την πολιτική και τους φορείς της.