Ως ...σύγχρονη κοινωνική ανάγκη και απαραίτητο όρο για την αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης προσπαθεί να εμφανίσει ούτε λίγο ούτε πολύ την προωθούμενη «αξιολόγηση» η κυβέρνηση. Σαφής της στόχος είναι να κρύψει το πραγματικό περιεχόμενο και στόχευσή της, για δημιουργία ενός μηχανισμού που θα βάλει ακόμα πιο αποφασιστικά τη γνώση στην υπηρεσία της επιχειρηματικής δραστηριότητας, δηλαδή του καπιταλιστικού κέρδους. Η κατάθεση στη Βουλή, στις αρχές της βδομάδας, του νομοσχεδίου για την «αξιολόγηση» αποτελεί άλλη μια έκφραση της προθυμίας της κυβέρνησης να εφαρμόσει τις επιταγές της ΕΕ που πλέον ζητά με γοργά βήματα να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία, την οποία έχει αναγάγει σε βασικό μέσο για την επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας, για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, αναζητώντας την αποδοχή από το λαό αυτών των μέτρων, επιστρατεύει μια επιχειρηματολογία περί αναβάθμισης της ποιότητας της ανώτατης εκπαίδευσης, που στενάζει κάτω από το βάρος της υποχρηματοδότησης και της συνολικής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Μια ματιά, ωστόσο, στα όσα σχεδιάζονται δείχνει ξεκάθαρα ότι όχι μόνο δε βγάζουν από τα αδιέξοδα την ανώτατη εκπαίδευση, αλλά τα εντείνουν, προωθώντας την ιδιωτικοποίηση, τον ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο των πανεπιστημίων από τις επιχειρήσεις, τη λειτουργία τελικά των ίδιων σαν επιχειρήσεις σε βάρος της πραγματικής μόρφωσης. Το ίδιο, άλλωστε, το γεγονός ότι στην υπόθεση «αξιολόγηση» ...όποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς θα βρει από κάτω εκπροσώπους των επιχειρήσεων, δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες για το ποιον εξυπηρετεί το εγχείρημα.

Η διαδικασία της αξιολόγησης, όπως την εννοεί η Ευρωπαϊκή Ενωση, συνδέεται πρώτα και κύρια με τις προωθούμενες αναδιαρθρώσεις στην οικονομία και την εργασία, αλλά και τα υπόλοιπα μέτρα που προωθούνται στην ανώτατη εκπαίδευση στο πλαίσιο της λεγόμενης διαδικασίας της Μπολόνια, η οποία μπαίνει σε νέα φάση μετά τη σύνοδο υπουργών Παιδείας που ολοκληρώνεται σήμερα στο Μπέργκεν. Ερχεται να φέρει τις πανεπιστημιακές σπουδές στα μέτρα των καταρτίσεων, με ημερομηνία λήξης που ζητά η «αγορά», την απαξίωση των πτυχίων, την κατηγοριοποίηση σπουδών και πτυχιούχων, τη μετατροπή των σπουδών σε αγαθό για τους λίγους.

Είναι ξεκάθαρο ότι τα όσα σχεδιάζονται και υλοποιούνται στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης δεν αφορούν μόνο τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Στρέφονται συνολικά ενάντια σε ένα πανεπιστήμιο, που θα υπηρετεί τις ανάγκες της εξέλιξης της επιστήμης προς όφελος του λαού και εντάσσονται στο πλαίσιο της συνολικής επίθεσης που δέχονται τα λαϊκά δικαιώματα, τα οποία θυσιάζονται στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας» του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και ο αγώνας ενάντια σε αυτά πρέπει να αποτελεί υπόθεση όλου του λαού. Να διεκδικήσει δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, μέσα στην οποία ο ανταγωνισμός κατά το μοντέλο των επιχειρήσεων δε θα έχει θέση, που θα εξασφαλίζουν υψηλού επιπέδου μόρφωση και ανάπτυξη της επιστήμης με κριτήριο την ευημερία του λαού.