Δεν είναι η πρώτη φορά που ο εκλογικός νόμος - είτε για την ανάδειξη κυβερνήσεων, είτε στην Αυτοδιοίκηση - «αξιοποιείται» από την εκάστοτε κυβέρνηση ως εργαλείο για την επίτευξη πολιτικών και κομματικών στόχων, στο βωμό των οποίων θυσιάζεται η γνήσια έκφραση της λαϊκής βούλησης. Η συνεχιζόμενη «κόντρα» ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ σχετικά με την πρόταση του κυβερνώντος κόμματος για την ανάδειξη δημάρχου, από την πρώτη Κυριακή, εφόσον έχει συγκεντρώσει πάνω από το 42% των ψήφων, βασίζεται πάνω σε μία κοινή αρχή: Τον αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα της Αυτοδιοίκησης και τη χειραγώγηση του θεσμού.

Σήμερα η Αυτοδιοίκηση ως θεσμός, με ευθύνη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, έχει χάσει πλέον και τα λίγα φιλολαϊκά χαρακτηριστικά που είχε στο παρελθόν. Οι δυνάμεις του δικομματισμού, αλλά και του ΣΥΝ, και οι προσκείμενες σε αυτές ηγεσίες των συλλογικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης, έχουν συνδιαμορφώσει ένα πλαίσιο λειτουργίας σε όφελος της πλουτοκρατίας και σε βάρος των εργαζομένων της χώρας. Ο θεσμός σταθερά αποψιλώνεται από πόρους, ενώ ενισχύεται η λειτουργία του ως «αποκεντρωμένο» τμήμα του ταξικού κράτους, με την ανάληψη και υλοποίηση αντιλαϊκών επιλογών, (μερική απασχόληση, λιτότητα, καταστολή), με την επιβολή φόρων, την ιδιωτικοποίηση αρμοδιοτήτων, το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Αλλά λειτουργεί και ως επιχείρηση, συμπράττοντας με το ιδιωτικό κεφάλαιο και πουλώντας τις όποιες υπηρεσίες προσφέρει στους δημότες.

Η εφαρμογή των παραπάνω γίνεται μάλιστα με το άθλιο επιχείρημα του ξεπεράσματος του αυτοδιοικητικού συνδικαλισμού, όπως λέγεται η διεκδίκηση από το κράτος επιλογών που λύνουν λαϊκά προβλήματα και εξυπηρετούν λαϊκές ανάγκες. Η «ισχυρή» Αυτοδιοίκηση, λένε, θέλει δήμους ανταγωνιστικούς, θέλει δήμους που θα αναζητούν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στην άσκηση της εξουσίας, της αντιλαϊκής εξουσίας. Δηλαδή, δήμους - συνεργούς στην υποβάθμιση της ζωής των εργαζομένων.

Η Αυτοδιοίκηση σήμερα κυριαρχείται από τις δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ και έχει αντιλαϊκό χαρακτήρα. Σε ό,τι αφορά το εκλογικό σύστημα, το μόνο γνήσιο σύστημα έκφρασης της λαϊκής βούλησης είναι η απλή αναλογική - τα υπόλοιπα είναι για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και τους πολιτικούς εκφραστές της. Ομως το βασικό ζητούμενο είναι η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, όχι μόνο στους δήμους και τις νομαρχίες, αλλά και γενικότερα. Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Οι εργαζόμενοι νιώθουν βαθιά στο πετσί τους τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής, τόσο από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όσο και από τους ομογάλακτούς τους «τοπικούς άρχοντες» που εφαρμόζουν και στους δήμους και τις νομαρχίες αυτήν την πολιτική. Ομως, η λαϊκή αγανάκτηση πρέπει να βρει δρόμους προς τη ριζοσπαστικοποίηση όλο και περισσότερων εργαζομένων. Για να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση, να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, στην εξουσία και την οικονομία.

Η μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών πρέπει να δοθεί αποφασιστικά προς αυτήν την κατεύθυνση. Για να εκλεγούν όσο το δυνατόν περισσότεροι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, κομμουνιστές και αγωνιστές ριζοσπάστες που θα εκφράζουν την ανυπακοή και την αντίσταση στις αντιλαϊκές επιλογές. Για να αποδυναμωθούν όσο γίνεται περισσότερο τα κόμματα που εκφράζουν και υπηρετούν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.