Ενα δωμάτιο έξι επί πέντε. Ενα δωμάτιο που είναι κρεβατοκάμαρα, καθιστικό, κουζίνα, αλλά και μπάνιο μαζί. Οι αρουραίοι κυκλοφορούν συχνά ανενόχλητοι. Στην καλύτερη περίπτωση υπάρχει τρεχούμενο νερό, στο νιπτήρα που βρίσκεται σε μια γωνία. Στη χειρότερη το νερό μαζεύεται από το απέναντι σιντριβάνι. Ενα δωμάτιο δίχως ρεύμα και δίχως θέρμανση. Το δωμάτιο αυτό μπορεί να βρίσκεται πίσω από μια εντυπωσιακή πρόσοψη που στολίζει μία από τις κεντρικές και γνωστές τουριστικά πλατείες του Παρισιού. Σε συνοικίες, όπου το τετραγωνικό μέτρο τιμάται περίπου 800.000 ευρώ. Σε συνοικίες, όπου δεκάδες χιλιάδες Γάλλοι αλλά και τουρίστες κάνουν καθημερινά τη βόλτα τους, θαυμάζοντας την περίφημη «ατμόσφαιρα της πόλης του Φωτός». Μίας από τις πέντε ακριβότερες, με βάση τελευταίες έρευνες, πόλεις του κόσμου, από την άποψη της στέγασης.

Οι πρόσφατες αλλεπάλληλες πυρκαγιές δεν κατέστρεψαν μόνο την αριστοτεχνική, από αισθητικής άποψης, πρόσοψη κτιρίων - ερειπίων, αλλά και το προσωπείο μιας Γαλλίας, της οποίας οι κυβερνώντες πολλάκις κοκορεύονται για τις «εθνικές» αρχές της «ισότητας, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης». Οι 60 νεκροί μετανάστες των πυρκαγιών που σημειώθηκαν τους τελευταίους 5 μήνες στο Παρίσι και τα αποκαΐδια των εξαθλιωμένων καταλυμάτων τους, ανέδειξαν με τον πλέον μακάβριο τρόπο την τύχη που η Γαλλία «του Διαφωτισμού, των τεχνών και του πνεύματος» επιφυλάσσει σε όσους το καπιταλιστικό σύστημα πετά στο περιθώριο.

Με βάση επίσημα στοιχεία, περισσότερες από 100.000 οικογένειες έκαναν αίτηση, μέσα στο 2004, για τα προγράμματα κοινωνικής στέγασης. Εκτιμάται ότι τουλάχιστον 3 εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, ζουν στο δρόμο. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται μετανάστες, κυρίως από τις βορειοαφρικανικές χώρες, αλλά και Γάλλοι άνεργοι ή χαμηλόμισθοι, που αδυνατούν να ανταποκριθούν στα υψηλότατα ενοίκια. Σε αυτούς, όμως, δε συγκαταλέγονται οι, κατά προσέγγιση, 400.000 μετανάστες, που δεν έχουν χαρτιά παραμονής, άρα ούτε δικαίωμα συμμετοχής στα προγράμματα στέγασης. Μπροστά σε αυτό το τεράστιο πρόβλημα στέγασης, του οποίου ο ταξικός χαρακτήρας είναι, πλέον, αν μη τι άλλο περισσότερο από σαφής, η κεντρική εξουσία «νίπτει τα χείρας» και κυνικά «αφήνει τους φτωχούς στη μοίρα τους», είτε αυτή λέγεται υποσιτισμός, είτε ασθένειες, είτε εγκληματικότητα, είτε πυρκαγιά. Αλλωστε, άνθρωποι καταπονημένοι, εξασθενημένοι, που δε γνωρίζουν τη γλώσσα, δεν είναι από τους «οικονομικά αποδοτικότερους» για το σύστημα. Αντίθετα, του στοιχίζουν σε χρόνο και χρήμα.

Γι' αυτό και ο προϋπολογισμός προβλέπει ελάχιστα σε σύγκριση με τα αναγκαία για ανακαίνιση ή ανοικοδόμηση νέων κατοικιών (360 εκατομμύρια ευρώ, αντί των 2 δισεκατομμυρίων που είναι απαραίτητα ετησίως) και προφυλάσσει ως «κόρην οφθαλμού» τις «αριστοκρατικές» συνοικίες, μακριά από τα μιάσματα! Ο «βασιλιάς» καπιταλισμός, όπως φαίνεται, έχει το ίδιο απάνθρωπο στυγνό πρόσωπο είτε πρόκειται για το απροκάλυπτο έγκλημα στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, με αφορμή τον τυφώνα «Κατρίνα», είτε πρόκειται για το «φτιασιδωμένο» προσωπείο του Παρισιού. Και πλέον, ο «βασιλιάς» έχει νεκρική γύμνια και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού...