Κανένα περιθώριο για αυταπάτες όσον αφορά την ένταση των ρυθμών της αντιλαϊκής επίθεσης δεν άφησε ο Κ. Καραμανλής με τις ομιλίες του στη ΔΕΘ. Τα «μηνύματα» που θέλησε να στείλει δε χρειάζονται καμία αποκρυπτογράφηση. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις θα περάσουν σαν οδοστρωτήρας πάνω από τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, η λιτότητα θα γίνει ακόμα πιο άγρια, οι φτωχοί και μικροί αγρότες θα ξεκληριστούν, Παιδεία και Υγεία θα έχουν οι έχοντες και κατέχοντες... Με δύο λόγια, τα χειρότερα είναι μπροστά.

Το όραμα του πρωθυπουργού να μετατρέψει τη χώρα σε «έδρα των στρατηγείων των μεγάλων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων», εναρμονίζεται πλήρως με την πολιτική που εφαρμόζει. Για να «πειστούν» τα μονοπώλια, πρέπει προηγουμένως να έχει διαμορφωθεί το «κατάλληλο περιβάλλον». Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, εργάζεται πυρετωδώς και φιλότιμα η κυβέρνηση Καραμανλή τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις» και «διαρθρωτικές αλλαγές», που, πρώτα και κύρια, στοχεύουν στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Τα μονοπώλια, ως γνωστόν, θέλουν χαμηλό «εργατικό κόστος» και εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, δωρεάν «φιλέτα» από τη δημόσια περιουσία, κανένα φραγμό και έλεγχο, κ.ο.κ. Αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση Καραμανλή, συνεχίζοντας την πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, αλλά εδώ βρίσκεται και το αδιέξοδο της πολιτικής τους. Παρά τα «τολμηρά» μέτρα που πήρε τον τελευταίο χρόνο για να ρίξει το «κόστος εργασίας» (ελαστικό ωράριο, απλήρωτες υπερωρίες, διεύρυνση του ωραρίου καταστημάτων) και να προσφέρει περισσότερα κίνητρα στα μεγάλο κεφάλαιο (απαλλαγή από φόρους, νέα αναπτυξιακά κίνητρα), τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της ακρίβειας, όχι μόνο δε λύθηκαν, αλλά οξύνθηκαν. Κι όμως, ο πρωθυπουργός επέμεινε στη ΔΕΘ στο γνωστό νεοφιλελεύθερο παραμύθι ότι «αν δεν ανθήσει η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, δε θα καταπολεμηθεί η ανεργία». Και αυτό, τη στιγμή που η πραγματικότητα «κραυγάζει» τη χρεοκοπία του καπιταλισμού να δώσει λύσεις στα εκρηκτικά προβλήματα των λαών, αναζητώντας διεξόδους μέσα από τους πολέμους «κατά της τρομοκρατίας». Μόνον εθελοτυφλούντες και αφελείς εργαζόμενοι θα πιστέψουν το πρωθυπουργικό κατασκεύασμα, ότι, τάχα, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας «φέρνει επενδύσεις, γεννάει κέρδη, γεννάει εισόδημα, γεννάει νέες θέσεις εργασίας». Ακριβώς αυτό δε συμβαίνει στην πραγματικότητα...

Αθελά του ίσως ο Κ. Καραμανλής βοήθησε να τεθεί το ζήτημα στη σωστή του διάσταση: Αυτή η πολιτική δε χωράει μερεμέτια και εξωραϊσμούς. Ανατρέπεται. Αυτός πρέπει να είναι ο ξεκάθαρος στόχος όλων των δυνάμεων, που συσπειρώνονται και παλεύουν για να αλλάξει ο συσχετισμός σε βάρος του μετώπου ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και των συμμάχων τους. Το ταξικό κίνημα δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στη διεκδίκηση του επιδόματος θέρμανσης ή την τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεων της ΝΔ για τις συντάξεις του ΕΚΑΣ και του ΟΓΑ...