Η υπογραφή της Συνθήκης για τη δημιουργία της Ενεργειακής Κοινότητας Νοτιοανατολικής Ευρώπης, προχτές στην Αθήνα, αποτελεί αποφασιστικό βήμα για την καταλήστευση των ενεργειακών πόρων των χωρών της περιοχής. Χαρακτηρίστηκε, μάλιστα, και «σταθμός για την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας της ΕΕ»! Δεδομένο είναι πως για τις πολυεθνικές της ενέργειας, τις λίγες πανίσχυρες εταιρίες που όλοι ξέρουν πως στόχος τους είναι να εξασφαλίσουν τον έλεγχο του ενεργειακού τομέα στην Ευρώπη συνολικά, η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων αντιμετωπίζεται σαν «ώριμο φρούτο». Οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να «πέσει» στα χέρια τους είναι μία αγορά, η οποία θα λειτουργεί με όρους εξασφάλισης υπερκερδών. Η Συνθήκη που υπογράφτηκε την Τρίτη εγγυάται αυτές τις προϋποθέσεις υποχρεώνοντας τις συμμετέχουσες χώρες να «απελευθερώσουν» τις ενεργειακές τους αγορές με βάση το πρότυπο της ΕΕ, ενσωματώνοντας στο εθνικό δίκαιο τις κοινοτικές οδηγίες για τον ηλεκτρισμό, το φυσικό αέριο και την πρόσβαση τρίτων στα δίκτυά τους. Με αυτό τον τρόπο η ενέργεια θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο εξαιρετικής κερδοφορίας, με την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Το ευρωπαϊκό, αλλά και το ελληνικό κεφάλαιο, με τις αμερικανικές πολυεθνικές να παίζουν ένα βασικό ρόλο, ετοιμάζεται να εισβάλει κερδίζοντας όχι μόνο χρήμα, αλλά και πολιτικό έλεγχο. Η Παγκόσμια Τράπεζα υπόσχεται επενδύσεις δισεκατομμυρίων, όπως και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Καναδά. Αλλά αυτά που θα πάρουν είναι πολύ περισσότερα, πολλαπλάσια από αυτά που θα δώσουν, κάτι που αποτελεί και απαραβίαστη αρχή του κεφαλαίου, βασικό νόμο της δράσης του. Με καταλύτη την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης αναμένει και απαιτεί περισσότερα κέρδη, πολλαπλάσια των επενδύσεών «του», χωρίς να έχει καμιά σημασία για τους κεφαλαιοκράτες ότι «παίζουν» με τα λεφτά των άλλων, αντίθετα, αυτό σημαίνει ότι επιδόθηκαν σε ακόμη καλύτερες μπίζνες. Χωρίς ρίσκο, ακόμη και χωρίς χρήμα, θα αρχίσουν να παράγουν και να εμπορεύονται τον ηλεκτρισμό, το φυσικό αέριο, την αιολική και κάθε άλλη νέα ή παλιά μορφή ενέργειας. Κι όλα αυτά υποτίθεται ότι θα λειτουργήσουν υπέρ των καταναλωτών και των λαών της περιοχής!

Οι επιπτώσεις για τους εργαζόμενους όλων αυτών των χωρών, και της Ελλάδας, είναι πολύπλευρες. Η απώλεια της κρατικής, δημόσιας υποχρέωσης για επαρκή, φτηνή και ασφαλή ενέργεια είναι μία από αυτές, έστω και αν στην καπιταλιστική οικονομία συγκεκριμένες υποχρεώσεις είναι εξαρχής υπονομευμένες. Το κόστος της ενέργειας για τους λαϊκούς καταναλωτές θα εκτιναχτεί, καθώς οι τιμές θα καθορίζονται από τους κυρίαρχους της αγοράς. Ειδικά για την Ελλάδα το πλήγμα θα είναι βαρύ και για τον όποιο ενεργειακό σχεδιασμό, καθώς αυτός θα εξαρτάται από το τι συμφέρει τους εμπόρους της ενέργειας και όχι τις ανάγκες της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο, κάθε έννοια εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών είναι ...ανεπίτρεπτη. Η κυβέρνηση διεκδικεί εύσημα για τη συμφωνία, όπως και για την προώθηση της «απελευθέρωσης» της ελληνικής αγοράς. Αυτό που της αξίζει, όμως, όπως και όλων των κομμάτων που στηρίζουν αυτή την πολιτική, είναι η καταδίκη από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που θα πληγούν.