Σήμερα οι Ευρωπαίοι εταίροι καμώνονται ότι δεν ήξεραν, δεν άκουσαν, δεν κατάλαβαν τίποτε περί των μεθόδων που οι αμερικανικές υπηρεσίες χρησιμοποιούν για το κυνήγι των τρομοκρατών. Εμφανίζονται οργισμένοι για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους Αμερικανούς, που - χρησιμοποιώντας ευρωπαϊκούς αεροδιαδρόμους, αεροδρόμια και εδάφη - μεταφέρουν, κρατούν και βασανίζουν υπόπτους για συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Καμώνονται ότι δε γνωρίζουν τίποτε! Η γερμανική κυβέρνηση δε γνωρίζει, λέει, τίποτε για τα 400 αεροσκάφη-φυλακές της CIA που πέρασαν από γερμανικά αεροδρόμια. Τίποτε λένε πως δεν ξέρουν και τα στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης του 2003, που στο πλαίσιο της προεδρίας, την οποία ασκούσε η Ελλάδα στην ΕΕ, συμφώνησαν μαζί με τους υπόλοιπους εταίρους να υπογράψουν συμβάσεις με τις ΗΠΑ, τις οποίες η Ουάσιγκτον αξιοποιεί μεταφέροντας υπόπτους σε μικρά μυστικά Γκουαντάναμο σε ευρωπαϊκά εδάφη.

Ανίκανοι ή υποκριτές; Δεν κατάλαβε η ευρωπαϊκή ηγεσία και παγιδεύτηκε από τις αμερικανικές μεθοδεύσεις υπογράφοντας συμφωνίες που σήμερα αξιοποιεί η Ουάσιγκτον; `Η μήπως περισσεύει η υποκρισία στην Ευρωπαϊκή Ενωση;

Οταν ο Πρόεδρος Μπους μετά τα χτυπήματα της 11ης Σεπτέμβρη κήρυξε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και οριοθέτησε τα στρατόπεδα λέγοντας ότι «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν αντιμετώπισαν δίλημμα ούτε για μια στιγμή. Συμπαρατάχτηκαν, άλλοι στα μετόπισθεν άλλοι στην πρώτη γραμμή, όλοι όμως με τους Αμερικανούς σ' αυτόν τον πόλεμο, δηλαδή στη διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών πολέμων σ' όποιο σημείο του πλανήτη θεωρούν ότι πρέπει να τους εξαπολύουν.

Με το ξεκίνημα του πολέμου, η αμερικανική κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να νομιμοποιήσει τις ενέργειές της, που δεν έχουν στόχο τόσο την εξολόθρευση ενός αόρατου εχθρού, αλλά κυρίως την τακτοποίηση μεγάλων γεωπολιτικών λογαριασμών. Και οι Ευρωενωσιακοί εταίροι υποστήριξαν τις αμερικανικές εισβολές στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ και συμμετέχουν. Σε έναν πόλεμο που γίνεται για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των δύο κέντρων, ΗΠΑ και ΕΕ συνυπάρχουν με τις ιδιαίτερες γεωπολιτικές επιδιώξεις και την εκδήλωση ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Βεβαίως, οι ΗΠΑ, ως ηγέτιδα δύναμη στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, έχουν και την πρωτοκαθεδρία των κινήσεων.

Οι όψιμες, σημερινές, τάχα ανησυχίες των ευρωενωσιακών χωρών για τις αμερικανικές τακτικές διεξαγωγής του αντιτρομοκρατικού πολέμου δεν πείθουν. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι το θέμα με τις ιπτάμενες φυλακές της CIA «βγήκε» από μεγάλα αμερικανικά ειδησεογραφικά δίκτυα, γεγονός που περιγράφει τις εσωτερικές διαμάχες στο αμερικανικό πολιτικό σκηνικό. Οπως επίσης η διευκρίνιση ότι η απαγωγή από τη CIA αλλοδαπού άραβα από τη Γερμανία δεν ήταν θέμα λάθους αλλά υπόδειξη των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών.

Ομως, αυτού του είδους οι ενδοϊμπεριαλιστικές διαμάχες δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα: ΗΠΑ και ΕΕ συνεργάζονται άψογα σε μια επιχείρηση που, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, στόχο έχει να τοποθετήσει στο γύψο της «νέας τάξης πραγμάτων» τους λαούς και τα κινήματά τους ενάντια στα μονοπώλια, στον ιμπεριαλισμό, στην εξουσία του κεφαλαίου.