Η γενικευμένη και ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα, στην ίδια τη ζωή των εργαζομένων, στο μέλλον της νέας γενιάς, βρίσκεται στον πυρήνα της στρατηγικής της άρχουσας τάξης. Στόχος τους, που βέβαια ποτέ δε θα επιτευχθεί, είναι η καθυπόταξη της κοινωνίας, η στρατηγική ήττα των εργαζομένων για να μπορούν να τους εκμεταλλεύονται ακόμα πιο σκληρά, ακόμα πιο απάνθρωπα, για να μπορούν να επιβάλουν την κυριαρχία τους.

Τη στρατηγική αυτή υπηρετούν στη χώρα μας με την πολιτική τους οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ωστόσο, στις σημερινές συνθήκες, που η επίθεση εντείνεται, ιδιαίτερα από τα πιο επιθετικά τμήματα του κεφαλαίου, η επίθεση αυτή του αντιπάλου στόχο έχει την πλήρη ήττα και την εξόντωση του εχθρού. Είναι ένας ταξικός και ανελέητος πόλεμος.

Μέρος αυτού του πολέμου ενάντια στην εργατική τάξη είναι η επιδίωξη για κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, όχι μόνο των τραπεζοϋπαλλήλων, η υποβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ, η διεύρυνση του ωραρίου, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης και τόσα άλλα μέτρα που έχουν δρομολογηθεί τα τελευταία χρόνια. Το ιδεολογικό περίβλημα αυτής της επίθεσης ακούει στο όνομα «ανταγωνιστικότητα», που εξελίσσεται σε μια νέα «Μεγάλη Ιδέα του έθνους».

Επιτακτική, λοιπόν, είναι η ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που υφίστανται αυτή την επίθεση, να βγάλουν τα πολιτικά τους συμπεράσματα και ν' απεγκλωβιστούν από την πολιτική και την ιδεολογία του κεφαλαίου. Τώρα, που η επίθεση εντείνεται, είναι η ώρα. Πρώτο και βασικό πολιτικό συμπέρασμα, η διαπίστωση ότι τα δύο κύρια κόμματα του κεφαλαίου, δηλαδή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, παίζουν τον ίδιο ρόλο από διαφορετικές κατά καιρούς θέσεις, και δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια ένας εργαζόμενος να στηρίζεται σε κάποιο από αυτά.

Δεν μπορεί κανείς να ξεχνάει ότι η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ πατάει γερά στο έδαφος που έστρωσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ενώ σήμερα το πρώην κυβερνητικό κόμμα στηρίζει τις βασικές κυβερνητικές επιλογές. Και οι δύο μαζί δηλώνουν πίστη στο «θεό» της ανταγωνιστικότητας και καλούν τους εργαζόμενους να δηλώσουν πίστη και αυτοί, εγκαταλείποντας τα δικαιώματά τους στο βωμό της ακόμα πιο μεγάλης κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η διγλωσσία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ικανή να συγκαλύψει την αλήθεια. Οι αυταπάτες έχουν τελειώσει, εξάλλου και το ίδιο το σύστημα των πελατειακών σχέσεων, που για δεκαετίες είναι το δεκανίκι του δικομματικού συστήματος, περνάει κρίση αποτελεσματικότητας και αναζητά νέες μορφές χειραγώγησης.

Σε αυτό τον ταξικό πόλεμο, οι εργαζόμενοι μπορούν να απαντήσουν με τη δική τους κινητοποίηση, με τα δικά τους όπλα. Με τη συσπείρωση και τον αγώνα τους να αντισταθούν στην πολιτική υποβάθμισης της ζωής τους, διεκδικώντας όλα όσα τους ανήκουν. Να απεγκλωβιστούν τώρα από τα κόμματα του κεφαλαίου και να στραφούν στο δρόμο της πάλης και του αγώνα που προτείνει το ΚΚΕ με προοπτική τη λαϊκή εξουσία.