Το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, που ψηφίστηκε στις 25/1/05 στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, παρόλο που δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία ώστε να γίνει σύσταση προς τις κυβερνήσεις της Ευρώπης, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη. Δε χωράει κανέναν εφησυχασμό και επανάπαυση. Οι ίδιοι οι κομμουνιστές και άλλοι λαϊκοί αγωνιστές, τα λαϊκά κινήματα συνολικά, είναι αυτά που πρέπει να το κάνουν κουρελόχαρτο στην πράξη, να το καταργήσουν με τον αγώνα τους.

Το πλατύ μεγάλο και δυναμικό λαϊκό κύμα διαμαρτυρίας που ξεσηκώθηκε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, οι μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν, είναι μια πρώτη παρακαταθήκη. Ομως δεν αρκεί και δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη ότι οι ιμπεριαλιστές θα σταματήσουν. Αλλωστε την εποχή αυτή είναι πάμπολλα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι ο αντικομμουνισμός δε σταμάτησε ποτέ.

Στις βαλτικές χώρες, τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, που πήραν κεφάλι μετά την αντεπανάσταση του '90-'91, οι απόγονοι των συνεργατών των ναζί, τα κομμουνιστικά κόμματα είναι παράνομα. Στήνονται μνημεία και αποδίδονται τιμές στις δοσίλογες λεγεώνες των Ες-Ες. Στην Τσεχία είναι σε εξέλιξη η προσπάθεια απαγόρευσης της Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας γιατί επιμένει να πιστεύει στον Μαρξισμό - Λενινισμό, στην ταξική πάλη και τη σοσιαλιστική επανάσταση! Ταυτόχρονα εντείνεται παραπέρα η επίθεση στο Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας - Μοραβίας (Τσεχίας) που έχει σημαντική επιρροή στο λαό. Στη Ρουμανία έγινε γνωστό ότι συστάθηκε «επιτροπή για τη διερεύνηση των εγκλημάτων του κομμουνιστικού καθεστώτος».

Γίνεται έτσι καθαρό ότι παρόλο που το αντικομμουνιστικό μνημόνιο δεν έγινε και επίσημα σύσταση προς τις κυβερνήσεις, εκεί που μπορούν, ήδη το εφαρμόζουν. Επίσης η υπόθεση των παρακολουθήσεων στη χώρα μας και αλλού, ο λεγόμενος «αντιτρομοκρατικός προληπτικός πόλεμος», η αστυνομοκρατία που επιχειρείται παντού, δείχνουν ότι οι μηχανισμοί της κρατικής καταστολής είναι σε κίνηση, με στόχο όχι το... οργανωμένο έγκλημα, αλλά το λαϊκό οργανωμένο κίνημα.

Επίσης δεν είναι τυχαίο που στις 2/2/2006 στο Ευρωκοινοβούλιο, πέρασε ψήφισμα του Λαϊκού Κόμματος, του Σοσιαλιστικού και κάποιων «αριστερούληδων» της «ευρωομάδας της Αριστεράς» που καταδικάζει τη σοσιαλιστική Κούβα «για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και για «δικτατορία». Και αυτό γιατί υπερασπίζεται την ακεραιότητά της αποκαλύπτοντας ότι τα διάφορα «ανεξάρτητα γκρουπ» που δήθεν αδικούνται, είναι στην ουσία έμμισθοι υπάλληλοι των ιμπεριαλιστικών χωρών.

Οσο και να προσπαθούν και να λένε διάφοροι απολογητές και υπάλληλοι του συστήματος, όπως ο ανεκδιήγητος πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης Βαν ντερ Λίντεν - που προχτές βρέθηκε στη χώρα μας - ότι το μνημόνιο καταδικάζει «εγκλήματα» και όχι ιδεολογία, γίνεται φανερό ότι για τους ιμπεριαλιστές έγκλημα είναι η πάλη για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, ο αγώνας για την κατάργηση των καπιταλιστών και της εκμετάλλευσης, για το σοσιαλισμό. Αλλά αυτή τους η επιθετικότητα αποκαλύπτει και το φόβο τους. Αυτόν τους το φόβο πρέπει να τον κάνουμε εφιάλτη και αυτό σημαίνει καθημερινή εντεινόμενη δράση ενάντια σε κάθε μορφή αντικομμουνισμού, ενάντια σε κάθε καταπάτηση κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.