Η συμφωνία για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), στην οποία κατέληξαν η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι εργοδοτικές ενώσεις, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη από τους εργαζόμενους. Σε μια περίοδο που το εισόδημα της εργατικής οικογένειας πλήττεται από την εντεινόμενη ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, οι «αυξήσεις» που προβλέπει η νέα ΕΓΣΣΕ για την επόμενη διετία οδηγούν σε παραπέρα επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης.

Η αντεργατική συμφωνία καθήλωσε τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, όπως αυτές εκφράστηκαν και με την επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 15 του Μάρτη. Η απόφαση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να «κλείσει» τη Σύμβαση είναι αναντίστοιχη και ενάντια στην εκφρασμένη θέληση των εργαζομένων να κλιμακώσουν τη μάχη ενάντια στις εργοδοτικές προκλήσεις. Η ΓΣΕΕ επέλεξε συνειδητά να συμβιβαστεί με την απαίτηση των εργοδοτών και των κομμάτων τους για «εργασιακή ειρήνη».

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ πανηγύρισαν για τη Σύμβαση ακριβώς επειδή, μέσω των συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων, μεθόδευσαν τη συμφωνία. Κάτω από τη δημαγωγική μεταξύ τους αντιπαράθεση κρύβεται η στρατηγική επιλογή και των δύο να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση. Η πολιτική τους είναι βαθιά αντεργατική και ως τέτοια πρέπει να καταδικαστεί από τους εργαζόμενους, σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο.

Η μεσοσταθμική «αύξηση» του 3,89% για το 2006 και του 3,39% για το 2007 στους μισθούς και στο μεροκάματο, μεταφράζεται σε «αύξηση» κάτω από ένα ευρώ τη μέρα για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Τη διετία αυτή, η φτώχεια και η ανέχεια για την εργατική οικογένεια θα ενταθούν, την ώρα που τα κέρδη των επιχειρήσεων συνεχίζουν να αυξάνονται με θεαματικούς ρυθμούς και βαθαίνει η εκμετάλλευση στους τόπους δουλιάς. Ο στόχος των εργοδοτών για μηδενικές αυξήσεις επιτεύχθηκε στο ακέραιο, για μια ακόμα διετία.

Η συμφωνία ΓΣΕΕ - ΣΕΒ βάζει επιπλέον εμπόδια στη διεκδίκηση των εργαζομένων για ικανοποιητικές κλαδικές συμβάσεις. Ηδη, οι εργοδότες ακονίζουν τα μαχαίρια τους, ενθαρρημένοι από τη συναινετική τακτική της πλειοψηφίας και τις «αυξήσεις»-βάση που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ. Το επόμενο διάστημα η εργοδοτική επιθετικότητα θα ενταθεί. Στο στόχαστρο θα βρεθούν ακόμα πιο οξυμένα οι ίδιες οι κλαδικές συμβάσεις, όπως έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει σε κλάδους, όπως η κλωστοϋφαντουργία, οι τράπεζες, κ.ά.

Οι εργαζόμενοι πρέπει τώρα ακόμα πιο αποφασιστικά να βγάλουν πολιτικά και ταξικά συμπεράσματα. Να ξεμπερδέψουν με τις συνδικαλιστικές εκείνες δυνάμεις και τα κόμματα που βρίσκονται διαρκώς απέναντί τους, πολεμάνε τα πραγματικά τους συμφέροντα. Η μάχη των κλαδικών συμβάσεων πρέπει να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, κλιμακώνοντας τους αγώνες τους, με αιτήματα που απαντάνε στις σύγχρονες ανάγκες τους. Αυτό το δρόμο δείχνουν τα συνδικάτα του ΠΑΜΕ με την απεργία στις 13 του Απρίλη, η προετοιμασία της οποίας κορυφώνεται σε όλη τη χώρα.