Συνεχίζεται ο αγώνας για την Παιδεία. Με τους δασκάλους να συμπληρώνουν ένα μήνα κινητοποιήσεων, τους γονείς να συμπαρατάσσονται και να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, τους μαθητές να ξεχύνονται στους δρόμους της διεκδίκησης, τους φοιτητές - σπουδαστές να βάζουν πλώρη για τις δικές τους συλλογικές διαδικασίες για νέες κινητοποιήσεις. Μαζί και εργαζόμενοι από πολλούς κλάδους, με αγωνιστικές αποφάσεις ταξικών σωματείων, με σκληρή αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό μέσα στα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες για την προκήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων, καλώντας σε κοινό αγώνα για τη μόρφωση των παιδιών του λαού, αλλά και για να γίνει το εκπαιδευτικό ζήτημα υπόθεση της εργατικής τάξης, γιατί αντικειμενικά δικό της ζήτημα είναι, αυτή πρέπει «να το πάρει πάνω της».

Σε όλους αυτούς, στους χιλιάδες που κινητοποιούνται για την Παιδεία των σύγχρονων αναγκών, η κυβέρνηση απαντά με την απόφασή της να προχωρήσει ακάθεκτη στην υλοποίηση της αντιεκπαιδευτικής της πολιτικής. Αρνείται να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των δασκάλων, γυρίζει την πλάτη σε χιλιάδες μαθητές που φωνάζουν ότι θέλουν αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σχολείο. Θέλει να κάμψει τον αγώνα των εκπαιδευτικών, των μαθητών, όλων όσοι εντάσσονται σ' αυτήν τη μάχη. Είναι αποφασισμένη να περάσει την αντιδραστική πολιτική της. Γι' αυτό και πρέπει μαζί με τον αγώνα, που συνεχίζεται, να βγαίνουν συμπεράσματα. Να συνειδητοποιείται η ανάγκη να γίνει παλλαϊκή υπόθεση το ζήτημα της Παιδείας, αλλά και να «χτυπηθεί» πολιτικά η αντιεκπαιδευτική πολιτική. Που εφαρμόζει η κυβέρνηση συνεχίζοντας στα χνάρια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που και σήμερα έχει την ίδια πολιτική.

Γι' αυτό πρέπει να ορθωθεί μαζική και δυναμική η αγωνιστική απάντηση. Στα σχολειά, στις γειτονιές, στους εργατικούς κλάδους, παντού. Δυνατά, μαζικά και σήμερα στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. Με σημαία την απαίτηση για ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σχολείο, για ουσιαστική μόρφωση για τα παιδιά του λαού, χωρίς ταξικούς φραγμούς, για αξιοπρεπείς μισθούς και σχέσεις εργασίας των εκπαιδευτικών. Κι αυτή η φωνή πρέπει να γίνει ακόμα πιο δυνατή. Να εκφράσει την αποφασιστικότητα δασκάλων, καθηγητών, μαθητών, φοιτητών, γονιών και όλων των εργαζομένων. Μια δυνατή γροθιά στο στομάχι της κυβερνητικής πολιτικής.

Ο αγώνας για την Παιδεία πρέπει να ισχυροποιηθεί σε μαζικότητα και δυναμική. Να γίνει μια σφιχτή αγκαλιά όλων όσοι έχουν συμφέρον να παλέψουν για την Παιδεία των σύγχρονων αναγκών. Και είναι πολλοί αυτοί. Βρίσκονται σε κάθε σπίτι. Είναι τα παιδιά που πάνε στο σχολείο, ο αδελφός που σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο, ο πατέρας που νιώθει στο πορτοφόλι του ότι δεν μπορεί να αντέξει το (οικονομικό) βάρος της μόρφωσης. Είναι ο απόφοιτος που του έταζαν «λαγούς με πετραχήλια», αλλά γίνεται μακροχρόνια άνεργος, ενώ όταν βγαίνει στην παραγωγή, δεν έχει δικαιώματα. Είναι όλοι αυτοί γύρω μας που δεν τα βγάζουν πέρα με το μεροκάματο, με το μισθό, με τη σύνταξη, με το επίδομα ανεργίας, με το δελτίο παροχής υπηρεσιών. Και πρέπει να συναντηθούν. Να συμπαραταχτούν σε ένα κοινό μέτωπο Παιδείας. Να υψώσουν και αυτοί τη γροθιά τους μαζί με το παιδί τους, το δάσκαλο και το συνάδελφο σε έναν αγώνα δίκαιο. Γιατί κρίνεται το σήμερα και το αύριο. Γιατί κρίνεται το δικαίωμα στη μόρφωση και τη ζωή.