Ενας κύκλος αποπροσανατολιστικής εκλογολογίας έχει ξεκινήσει κι ενώ κυβερνητικά - κατά κύριο λόγο αλλά όχι μόνο - στελέχη επιμένουν ότι δεν υφίσταται τέτοιο θέμα ή ότι εν πάση περιπτώσει είναι πρόωρη αυτή η συζήτηση, τη συντηρούν και την ανακυκλώνουν με κάθε ευκαιρία. Προφανώς και δεν είναι συμπτωματική η χρονική συγκυρία που εκδηλώνεται και υποδαυλίζεται μια τέτοια συζήτηση, με πολλά και κρίσιμα μέτωπα ανοιχτά να αναδεικνύουν την αντιλαϊκότητα και αντιδραστικότητα της εφαρμοζόμενης από τη ΝΔ και στηριζόμενης από το ΠΑΣΟΚ, πολιτικής. Και τέτοια είναι αυτό της Παιδείας, του ασφαλιστικού, του εργάσιμου χρόνου, πιο πρόσφατο των συμβασιούχων και του εμπαιγμού τους, του καθηλωμένου λαϊκού εισοδήματος κλπ.

Η εκλογολογία έχει φανεί και στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν έχει το «χάρισμα» να καλλιεργεί στα λαϊκά στρώματα διάθεση αναμονής για κάποια αλλαγή, για κάτι καλύτερο που πιθανά να συμβεί, να φέρνει τους ανθρώπους του μόχθου σε κατάσταση να δίνουν παράταση χρόνου στην ασκούμενη πολιτική με την ψευδαίσθηση ότι μια πρόωρη εκλογική μάχη ίσως εξωθήσει τους κυβερνώντες σε κάποιες παροχές, στο να ματαιώσουν αντιλαϊκά σχέδια. Να τους κάνει να καταπίνουν την οργή και την αγανάκτησή τους και να αναζωπυρώνει προσδοκίες. Πρόκειται για αυταπάτη, καθαρές κουβέντες. Η εμπειρία συνηγορεί υπέρ αυτού. Είτε στηθούν κάλπες πρόωρα είτε όχι, η κυβέρνηση, ο δικομματισμός συνολικά, δε θα υποχωρήσει ούτε βήμα από την κατεύθυνση στην οποία πορεύεται, κατεύθυνση σύγκρουσης με τα λαϊκά συμφέροντα, αφού με την πολιτική του επιδιώκει να υπηρετεί ολοένα και πιο αποτελεσματικά την πλουτοκρατία. Οι ανατροπές παντού, οι σε βάθος αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία και την Υγεία, στα εργασιακά και ασφαλιστικά, συνιστούν επιλογές στρατηγικής σημασίας για το μεγάλο κεφάλαιο και η κυβέρνηση συνεπικουρούμενη από την αξιωματική αντιπολίτευση δεν πρόκειται να ανακόψει την πορεία προώθησής τους.

Τίποτα, λοιπόν εκτός από τον ίδιο τον λαό και την πάλη του δεν μπορεί να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική. Επομένως για τα λαϊκά στρώματα, ο χρόνος που χάνεται από την αναγκαία οργάνωση της λαϊκής πάλης, είναι χρόνος που παραχωρείται στην απρόσκοπτη εφαρμογή αυτής της πολιτικής που σωρεύει βάσανα στις πλάτες τους. Δεν πρέπει να υπάρξει ούτε ένας εργαζόμενος που να πιαστεί στο δόκανο της εκλογολογίας. Συσπείρωση και δράση τώρα. Στα ταξικά συνδικάτα, στους φορείς του λαϊκού κινήματος, πύκνωση των γραμμών του αγώνα για πραγματικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία, για σταθερή δουλιά με απολαβές που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, για υπεράσπιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης - συνταξιοδότησης και διεύρυνση των παροχών του. Σε μια συνολική εναντίωση στην πολιτική επιχειρηματιών, ΕΕ, και δικομματισμού, όπως καλεί το ΠΑΜΕ με το πρόγραμμα δράσης που έχει εξαγγείλει. Ανάπτυξη της πάλης τώρα, χωρίς χρονοτριβές, χωρίς καμία αναμονή, κάθε μετάθεση χρονική της ευθύνης για συμμετοχή σ' αυτή την πάλη, ισοδυναμεί με πίστωση χρόνου στους κυβερνώντες, να συνεχίσουν το αντιλαϊκό τους έργο. Ας τους κόψουμε τη φόρα. Κι όταν στηθούν οι κάλπες πρόωρα ή μη ας είμαστε σε θέση να στείλουμε και μέσω αυτών το μήνυμα της καταδίκης του δικομματισμού και της πολιτικής του, ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ.