Πενήντα περίπου συλλαλητήρια διοργανώνουν αύριο τα ταξικά συνδικάτα σε όλη τη χώρα. Με αιχμή τις κλαδικές συμβάσεις, εδώ και ένα μήνα, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα σωματεία, που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, αναμετριούνται με σύνθετες δυσκολίες. Οργάνωσαν και πραγματοποίησαν ένα πλατύ άνοιγμα στους τόπους δουλιάς, το οποίο θα συνεχιστεί με ένταση μπροστά στην απεργία στις 29 του Μάρτη. Συζήτησαν με χιλιάδες εργάτες και υπάλληλους, άνδρες και γυναίκες, την αναγκαιότητα να οξυνθεί η αντιπαράθεση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Να αξιοποιηθεί η μάχη των κλαδικών συμβάσεων για την προβολή και τη διεκδίκηση αιτημάτων που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Να πλατύνει το μέτωπο των δυνάμεων που πρωτοστατούν στη ρήξη με την κυρίαρχη αντεργατική πολιτική και τους εκφραστές της, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τους εκπροσώπους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η επιτυχία των αυριανών συλλαλητηρίων μπορεί και πρέπει να δώσει «αέρα» στην πάλη των συνδικάτων για την υπογραφή ικανοποιητικών συμβάσεων. Η ζύμωση χιλιάδων εργαζομένων με τα αιτήματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στις εξορμήσεις του προηγούμενου διαστήματος, το βάθεμα των δεσμών του ΠΑΜΕ, με την εργατική τάξη, αποτελεί το ένα και σημαντικό κρατούμενο και αυτής της μάχης, που βρίσκεται σε κλιμακούμενη εξέλιξη. Οι εργοδότες ανησυχούν και το δείχνουν. Ποντάροντας στη συναίνεση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και ταμπουρωμένοι πίσω από τη διετή σύμβαση των 0,77 ευρώ μεικτά αύξηση στο μισθό και τα μεροκάματα, θορυβούνται από κάθε αγώνα που μπορεί να διαταράξει την κερδοφορία τους. Η πείρα δείχνει πως καμιά κατάκτηση δεν ήρθε από μόνη της, τίποτα δε χάρισαν οι εργοδότες στους εργάτες. Τα πάντα κερδήθηκαν μέσα από τη σκληρή ταξική αναμέτρηση.

Αυτήν την ώρα, που η ολομέτωπη επίθεση εντείνεται, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για εφησυχασμό. Δε δικαιολογείται καμιά αυταπάτη. Αν η συσσωρευμένη αγανάκτηση δεν εκφραστεί με μαζική δράση, εργοδότες και κυβέρνηση θα πάρουν το μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι αντέχουν κι άλλο. Οτι μπορούν να ζουν με τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας, να χρυσοπληρώνουν για την υγεία και τη μόρφωση των παιδιών τους. Οτι εγκρίνουν τα σχέδια κυβέρνησης, κεφαλαίου και ΕΕ για σύνταξη στα 70. Οτι συμβιβάζονται με την κοροϊδία του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθεί με υποσχέσεις για δήθεν φιλολαϊκές παροχές να υφαρπάξει την ψήφο τους, να αναρριχηθεί ξανά στον κυβερνητικό θώκο. Οτι συμφωνούν με την τακτική του «κοινωνικού εταιρισμού», που επί χρόνια τσακίζει δικαιώματα και κατακτήσεις.

Τα αυριανά συλλαλητήρια είναι συνέχεια και σταθμός στην πάλη των εργαζομένων. Από την επόμενη κι όλας μέρα, όλες οι δυνάμεις πέφτουν ακόμα πιο αποφασιστικά στην οργάνωση της απεργίας στις 29 του μήνα. Η επιτυχία των αυριανών κινητοποιήσεων αποτελεί βήμα που θα δώσει ώθηση για την επιτυχία και της απεργίας. Η σημασία της συνολικά για την πάλη των εργαζομένων είναι μεγάλη και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί μέχρι την τελευταία μέρα. Αύριο, χωρίς καμιά εξαίρεση, όλοι στους δρόμους!