Για άλλη μια φορά η Ευρωπαϊκή Ενωση, σήμερα υπό την προεδρία της Γερμανίας, επιχειρεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο ενάντια στη σοσιαλιστική Κούβα, συμπαρατασσόμενη με την επιθετική πολιτική των ΗΠΑ. Οι προσπάθειες ανατροπής της Κουβανικής Επανάστασης από τους Αμερικανοευρωπαίους ιμπεριαλιστές είναι πολύμορφες και αξιοποιούνται ιδιαίτερα οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπως Τσεχία, Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία και Βαλτικές χώρες. Στόχος είναι να καταληχθεί μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ενάντια στην Κούβα στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2007, με επαναλαμβανόμενο πάντα πρόσχημα αυτό των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας»!

Ηδη έχει συγκροτηθεί η «ομάδα κρούσης», που αποτελείται από γνωστούς αντιδραστικούς πολιτικούς, όπως, Χ. Αθνάρ, Β. Χάβελ, Μ. Ολμπράιτ κ.ά., καθώς και από πρώην προέδρους αντιλαϊκών κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής, που προγραμματίζουν στα τέλη Απρίλη να πραγματοποιήσουν διάσκεψη στο Βερολίνο για την «προώθηση της δημοκρατίας στην Κούβα»! Επιδιώκουν να δημιουργήσουν και μια «επιτροπή που να αποτελείται από έμπειρους ανθρώπους οι οποίοι συμμετείχαν στη μετάβαση προς τη δημοκρατία και την οικονομία της αγοράς των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης», δηλαδή όλους τους πρωτοστατήσαντες στην ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη, όλους αυτούς τους «δημοκράτες» που έχουν κάνει την αντικομμουνιστική βαρβαρότητα καθημερινότητα στις χώρες τους.

Η «ομάδα κρούσης» δεν κρύβει τις προθέσεις της. Λένε ότι θα στηρίξουν τους αντεπαναστάτες, «τους φυλακισμένους συνείδησης και τις οικογένειές τους», «τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους, συνδικαλιστές και άλλες ομάδες» και θα δημιουργήσουν «Ευρωπαϊκό Ταμείο για τη Δημοκρατία στην Κούβα»! Δηλαδή, μιλάμε για ανοιχτή, ωμή επέμβαση στα εσωτερικά της Κούβας, με τη στήριξη δήθεν ανεξάρτητων δημοσιογράφων - έμμισθων υπαλλήλων των ΗΠΑ και διαφόρων αντεπαναστατικών ομάδων, οι οποίες έχουν μηδενική απήχηση στον κουβανικό λαό.

Σε αυτή την κατεύθυνση θέλουν να κινηθεί και η επόμενη σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ώστε να καθοριστεί η «μεσο-μακροπρόθεσμη στρατηγική για την Κούβα». Η αστική τάξη της Ευρώπης δείχνει εκτός των άλλων και το μεγάλο φόβο της απέναντι στο λαό της σοσιαλιστικής Κούβας. Είναι το ίδιο το παράδειγμα της Κούβας που φοβάται. Είναι που δε θέλει να το ακολουθήσουν άλλοι λαοί. Γενικότερα τους ανησυχεί η κατάσταση που διαμορφώνεται στη Λατινική Αμερική. Θέλουν να την αποδυναμώσουν χτυπώντας την Κούβα, που με τη διεθνιστική της προσφορά, την αντίσταση του ηρωικού λαού και της νεολαίας της δείχνει έναν άλλο δρόμο.

Τα νέα σχέδια κατά του Νησιού της Επανάστασης πρέπει να πάρουν δυναμική απάντηση. Το επόμενο διάστημα απαιτείται να δυναμώσει η δράση, η συσπείρωση δυνάμεων για να μην περάσουν τα νέα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Να πιεστούν όλες οι κυβερνήσεις για να μην περάσει η λεγόμενη κοινή στρατηγική. Η κοινή έκκληση αλληλεγγύης των 33 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης ενάντια στις νέες αντικουβανικές μανούβρες της ΕΕ δείχνει το δρόμο. Πρέπει να πλατύνει και να αγκαλιάσει όλο το μαζικό κίνημα της πατρίδας μας. Πρέπει η λαϊκή πρωτοβουλία να δυναμώσει γιατί η διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών, η υπεράσπιση της Σοσιαλιστικής Κούβας, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα.