Αυτή η τοποθέτηση του Κ. Σημίτη, σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (20/5/2007), θέλει να πει με απλά λόγια πως η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής είναι αδιαμφισβήτητη, ως φυσικό φαινόμενο. Επομένως και η ιδιοκτησία του πλούτου από τους καπιταλιστές είναι ιερή και απαραβίαστη και δεν μπορεί και δεν πρέπει να αμφισβητείται. Αρα το ΚΚΕ, αλλά και το ταξικό εργατικό κίνημα γενικότερα, που προβάλλουν την άποψη πως για να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων πρέπει ο πλούτος που παράγεται από το λαό να ανήκει στο λαό, προβάλλουν ανέφικτες διεκδικήσεις. Οτι στις σημερινές συνθήκες κάθε σκέψη για «κοινωνική αλλαγή» δεν είναι... εφικτή.

Εδώ κάνει τη διάκριση ανάμεσα στη συντηρητική τάχα πολιτική της ΝΔ και στην προοδευτική δήθεν του ΠΑΣΟΚ. Κατηγορεί τη ΝΔ ότι ενδιαφέρεται μόνο για τα κέρδη του κεφαλαίου και όχι και για τα λαϊκά στρώματα, για τα οποία δήθεν ενδιαφέρεται το ΠΑΣΟΚ, γιατί μόνο αυτό μπορεί να ασκεί «κοινωνική πολιτική». Επιβάλλοντας στους εργαζόμενους να δουλεύουν για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, και των κερδών τους, στο όνομα δήθεν της βελτίωσης και της δικής τους θέσης. Υποστηρίζοντας ότι σημασία δεν έχει ποιος «κατέχει τα μέσα παραγωγής», αλλά ποιος διαμορφώνει τους... κανόνες και τους νόμους της αγοράς. Λες και στα πλαίσια του καπιταλισμού μπορεί να διαμορφώσει κάποιος άλλος τους κανόνες εκτός από τους κεφαλαιοκράτες. Τα ίδια έλεγε και η ΝΔ όταν ήταν αντιπολίτευση. Αλλά αύξηση κερδών και βελτίωση της θέσης των εργαζομένων είναι δυο πράγματα αντίθετα και δε συμβιβάζονται με κανένα κανόνα της αγοράς.