Η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ήταν άλλη μια απόδειξη, αλλά και επιβεβαίωση αυτού που και προεκλογικά έλεγε το ΚΚΕ, ότι τα λαϊκά στρώματα πρέπει να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα, να μην περιμένουν τα χειρότερα, αλλά να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου. Γιατί από τις ομιλίες τόσο του πρωθυπουργού όσο και από τις εξειδικεύσεις που έκαναν οι υπουργοί της κυβέρνησης διαφάνηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, ότι η επίθεση στο λαό θα συνεχιστεί και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ένταση.

Τα φληναφήματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως εκφράστηκαν από την ομιλία του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, όσο και από στελέχη - βουλευτές που μίλησαν, περί του ότι «η κυβέρνηση δεν είπε τίποτε συγκεκριμένο» ή ότι «υπάρχει κρυφή ατζέντα», δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Πέρα, όμως, απ' αυτό, επιχειρούν κάτι σημαντικότερο: Να κρύψουν την ολομέτωπη επίθεση που έρχεται και να αποκοιμίσουν το λαό. Και αυτό δε γίνεται για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο γιατί η πολύ συγκεκριμένη ατζέντα επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα είναι κοινή.

Ομως, για τα λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι καθαρό ότι και συγκεκριμένα μέτρα ετοιμάζονται και ότι μόνο με την οργάνωση της πάλης μέσα από το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ριζοσπαστικό κίνημα της νέας γενιάς και των γυναικών, το αγωνιστικό κίνημα των φτωχών αγροτών, των επαγγελματοβιοτεχνών, μπορούν να ορθωθούν εμπόδια και να μπει φρένο. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που μίλησε με τη γλώσσα αυτής της πραγματικότητας που βοά. Για τις νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που έρχονται στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία, τα φορομπηχτικά μέτρα και την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων που θα ενισχύσουν παραπέρα την κερδοφορία της πλουτοκρατίας.

Η ουσία της σημερινής αντιπαράθεσης, στις σύγχρονες συνθήκες διεξαγωγής της ταξικής πάλης, βρίσκεται σε αυτό που με έμφαση και καθαρότητα τόνισε το ΚΚΕ, μέσα από την ομιλία και τη δευτερολογία στη Βουλή της ΓΓ της ΚΕ Αλέκας Παπαρήγα: Οι εργαζόμενοι, ο λαός, για να αντιμετωπίσουν την πολιτική της ΝΔ, αλλά και συνολικά την κυρίαρχη πολιτική, πρέπει να αποφασίσουν να συγκρουστούν με ολόκληρη την αστική τάξη και όχι με κάποιους, δυο - τρεις, επιχειρηματίες, για να ωφελούνται οι άλλοι. Και γι' αυτό χρειάζεται και επιθετικότητα και πάλη αποτροπής από το λαό. Δηλαδή, αποτροπή των χειρότερων και, ταυτόχρονα, επιθετικότητα προς τα μπρος. Αλλιώς οι εργαζόμενοι θα βρεθούν κολλημένοι στον τοίχο.

Η οργάνωση του αγώνα από σήμερα είναι ο μοναδικός δρόμος για την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα. Μέσα στους τόπους δουλιάς, στη γειτονιά, στο σωματείο, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, παντού όπου υπάρχουν καταπιεζόμενοι που συνθλίβονται από την αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο. Αυτό είναι το χρέος, ώστε με όρους κινήματος να ανοίξει ο δρόμος που ο λαός θα επιβάλει τη δική του εξουσία.