Η ανάκληση των απολύσεων στην «Καρφούρ», στη «Ρενό» και στο Δήμο Πετρούπολης, που επέβαλαν με τον αγώνα τους οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, δίνει χαστούκι σε όλους εκείνους, ιδιαίτερα αυτούς που αυτοαποκαλούνται «αριστερές δυνάμεις», που προσπαθούν να λοιδορήσουν και να συκοφαντήσουν τους ταξικούς αγώνες, το περιεχόμενο και τις μορφές πάλης που αξιοποιεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων αποτελεί ηχηρό χαστούκι σε όλους όσοι καταγγέλλουν το ΠΑΜΕ και τους κομμουνιστές, οι οποίοι μαζί με χιλιάδες άλλους εργαζόμενους που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του, ότι παραπέμπουν τις λύσεις των προβλημάτων της εργατικής λαϊκής οικογένειας στη λαϊκή εξουσία και οικονομία, όπου θα έχει ανατραπεί η κυρίαρχη σήμερα αντιλαϊκή πολιτική. Οι καθημερινές μάχες των κομμουνιστών και των συνεργαζόμενων μαζί τους, δείχνουν ότι όχι μόνο παλεύουμε για τα καθημερινά προβλήματα, αλλά έχουμε και νίκες, όταν την ίδια ώρα οι δυνάμεις του συμβιβασμού φέρνουν τη «δράση» τους στα μέτρα του εφικτού για το κεφάλαιο.

Η ικανότητα των ταξικών αγώνων να οδηγούν στην απόσπαση κατακτήσεων, έρχεται ακριβώς να επιβεβαιώσει ότι στις μάχες για τη βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης στο σήμερα χτίζεται ο αγώνας για την οριστική απελευθέρωσή της από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Τα ταξικά συνδικάτα, με πρώτους τους κομμουνιστές στη δράση τους, βρίσκονται στην πρωτοπορία κάθε μικρού και μεγάλου αγώνα για το μεροκάματο, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, την Παιδεία. Προασπίζονται τα εργατικά συμφέροντα, με επιθετικά όμως αιτήματα και τακτική τέτοια που να χτυπάει στην καρδιά τον πραγματικό ένοχο, δηλαδή την καπιταλιστική κερδοφορία.

Σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, αυτό που διαμορφώνει την τακτική του ΠΑΜΕ δεν είναι το ευκαιριακό, το συγκυριακό. Είναι η στρατηγική εναντίωση με την κυρίαρχη πολιτική και τους φορείς της, σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Είναι η επί της ουσίας αντιπαράθεση με τη λογική της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, με το καθεστώς που δουλεύει από την κορυφή μέχρι τα νύχια για την - όσο γίνεται πιο αποδοτική - αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Είναι η εφαρμογή στην πράξη της θεμελιώδους αρχής της ταξικής πάλης, που αναγνωρίζει τη βασικότερη αντίθεση ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο και στοχεύει στην εξάλειψή της προς όφελος των εργαζομένων.

Καμιά όμως κατάκτηση των εργαζομένων δεν είναι διασφαλισμένη, όσο η πολιτική και οικονομική εξουσία βρίσκεται στα χέρια του κεφαλαίου. Γι' αυτό και ο αγώνας που βάζει σαν στρατηγικό στόχο του την ανατροπή αυτής της εξουσίας έχει πολλαπλάσια δύναμη, συμβάλλει στην περιφρούρηση των κατακτήσεων και μπορεί να εμποδίζει ή και να ακυρώνει επιθέσεις του κεφαλαίου.. Αυτό είναι που φοβίζει τους πολέμιους των ταξικών αγώνων, τους θιασώτες της λογικής που λέει ότι οι εργαζόμενοι, για να μην τα χάσουν όλα, πρέπει να ζητούν τα λιγότερα δυνατά. Σ' αυτή τη γραμμή πάλης για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων θα συνεχίσει να πορεύεται αταλάντευτα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.