Το νέο αντιασφαλιστικό έκτρωμα της κυβέρνησης της ΝΔ επιβεβαιώνει με τον χειρότερο δυστυχώς τρόπο τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων βρίσκονται στο κέντρο της αντιλαϊκής επίθεσης ως απόρροια των γενικότερων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται με πυρήνα την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η διαχρονικότητα αυτής της επίθεσης, από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ, αρχίζοντας ακόμα από το 1990, αποδεικνύει ότι οι ανατροπές επιβάλλονται γιατί είναι αδήριτη αναγκαιότητα για την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.

Ετσι όποιος θέλει πραγματικά να αντιπαλέψει τα αντιασφαλιστικά μέτρα, όποιος πραγματικά νοιάζεται για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, δεν αρκεί να τα καταδικάζει φραστικά. Το έκανε το ΠΑΣΟΚ για τη ΝΔ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, το έκανε η ΝΔ για το ΠΑΣΟΚ, όταν και αυτή ήταν στην αντιπολίτευση. Δεν είχαν μάλιστα πρόβλημα ακόμα και να καταψηφίζουν τους σχετικούς νόμους. Και οι δύο όμως από τη στιγμή που έρχονταν στην κυβέρνηση εφάρμοζαν απαρέγκλιτα τους νόμους των προκατόχων τους. Και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού και οι δύο είναι υπηρέτες της Στρατηγικής της ΟΝΕ, της Λισαβόνας κ.λ.π. Η διαπίστωση αυτή αφορά και στον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ενώ στα λόγια εμφανίζεται να απορρίπτει τα κάθε φορά νομοθετήματα, την ίδια στιγμή υποκλίνεται στην ΕΕ, αποδέχεται τα ιδεολογήματα περί έλλειψης πόρων του συστήματος και ψάχνει να βρει «λύσεις», χωρίς να λέει το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι λύσεις υπέρ των λαϊκών συμφερόντων έρχονται σε κάθετη αντίθεση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Λύση υπέρ του λαού που δε θα συγκρούεται με τους μονοπωλιακούς ομίλους, με την εξουσία τους δεν μπορεί να υπάρξει.

Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ταυτόχρονα και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, από την πρώτη στιγμή προειδοποίησαν, ότι οι ισχυρισμοί των κυβερνώντων, περί «ελλειμμάτων», για τα «ρετιρέ» και τις «αδικίες» του συστήματος, ήταν μόνο προπέτασμα καπνού. Το ΠΑΜΕ, έγκαιρα, από την προηγούμενη δεκαετία προειδοποίησε για την τακτική της «σαλαμοποίησης» που έντεχνα ακολούθησαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και τότε και τώρα, με όλη τη δύναμη της φωνής του έλεγε ότι τα μέτρα κανέναν δεν αφήνουν στο απυρόβλητο. Και όσους δεν πιάνουν τα συγκεκριμένα μέτρα, θα τους χτυπήσει το επόμενο νομοθέτημα.

Να γιατί οι εργαζόμενοι δεν μπορούν παρά να στηρίζονται μόνο στις ταξικές δυνάμεις. Στη δύναμη εκείνη που δεν ξεχωρίζει τους εργαζόμενους σε «νέους» και «παλιούς», σε «ρετιρέ» και «προνομιούχους». Μόνο η ενιαία πάλη της εργατικής τάξης, η κοινή δράση με τ' άλλα λαϊκά στρώματα, με πλαίσιο που να ικανοποιεί όλες τους τις ανάγκες μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Ολοι στη δράση με το ΠΑΜΕ για την επιτυχία των κινητοποιήσεων. Να βουλιάξει ο τόπος από τη λαϊκή συμμετοχή, στη στάση εργασίας σήμερα, στα συλλαλητήρια αύριο, στην απεργία στις 19 του Μάρτη.