Η σημασία της προχτεσινής απεργίας είναι μεγάλη. Η επιτυχία της, η μάχη για την προετοιμασία και την περιφρούρησή της αποτελούν παρακαταθήκη στους αγώνες του ταξικού κινήματος, στην πάλη για ικανοποιητικές κλαδικές συμβάσεις, συνολικά για τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά η ικανότητα του πλαισίου του ΠΑΜΕ να συσπειρώνει πλατιές εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Αποδείχτηκε ο πρωτοπόρος ρόλος των ταξικών συνδικάτων στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Για την απόσπαση κατακτήσεων και τη δημιουργία των προϋποθέσεων για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές προς όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Οι ταξικές δυνάμεις βγαίνουν ακόμα πιο δυνατές από την προχτεσινή αναμέτρηση. Με νέους πρωτοπόρους εργάτες στις γραμμές τους. Με καινούριους τόπους δουλειάς, όπου φτάνει πλέον η φωνή του ΠΑΜΕ και ριζώνουν οι θέσεις του. Με καινούρια γνώση και πείρα από τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, την αναμέτρηση με την τακτική του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οι χιλιάδες εργάτες του ιδιωτικού τομέα, που την Τετάρτη απέργησαν μαζικά, παρέδωσαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε κάθε αποδέκτη. Πως δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν τον εμπαιγμό του ενός «ευρώ» αύξηση και δε θ' αφήσουν σε χλωρό κλαρί όσους την υπέγραψαν σε βάρος των εργαζομένων. Οτι ο αγώνας ενάντια στο σύνολο των αντιασφαλιστικών νόμων θα είναι ανυποχώρητος.

Ολοένα και περισσότεροι εργάτες αντιλαμβάνονται την ανάγκη όξυνσης της ταξικής πάλης, χωρίς συμβιβασμούς και λοβιτούρες στο κεφάλαιο, μπροστά στα σοβαρά συσσωρευμένα προβλήματα και τα χειρότερα που έρχονται. Από δω πηγάζει και το διαρκώς αυξανόμενο κύρος του ΠΑΜΕ, η καταξίωσή του σε περισσότερους τόπους δουλειάς. Τα ταξικά συνδικάτα αρνήθηκαν να κηρύξουν σιωπητήριο, όταν οι εντεταλμένες από τα κόμματά τους συνδικαλιστικές πλειοψηφίες υπέγραφαν τη σύμβαση του αίσχους και παρέπεμπαν στο αόριστο μέλλον τις όποιες κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο Πετραλιά. Το ΠΑΜΕ αρνήθηκε να κόψει το πλαίσιο και τις διεκδικήσεις του στα μέτρα των εργοδοτικών αξιώσεων, για χάρη της «κοινωνικής συναίνεσης», της «ανταγωνιστικότητας», των «αντοχών της οικονομίας».

Το δυνάμωμα του ταξικού εργατικού κινήματος, η οργάνωση των εργαζομένων στα συνδικάτα, η όξυνση της πάλης με την κυρίαρχη πολιτική και τους φορείς της στους τόπους δουλειάς, είναι όροι αναγκαίοι για την πραγματική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού προς όφελος των εργαζομένων. Η συνειδητοποίηση από τον εργάτη ότι κριτήριο στην πάλη του δεν μπορεί να είναι άλλο από την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, από τη διεκδίκηση του πλούτου που ο ίδιος παράγει, εκ των πραγμάτων βοηθάει στην αναγκαία πολιτικοποίηση της πάλης, αφού τον φέρνει αντιμέτωπο με την εργοδοσία, τα κόμματα του κεφαλαίου, τους κάθε λογής οπορτουνιστές. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, από σήμερα κιόλας, εντείνουν τη μάχη για τον επόμενο κορυφαίο σταθμό. Τον ταξικό γιορτασμό της 1ης Μάη 2008.