Ενα μουντό μελαγχολικό και εγκαταλειμμένο, πριν από μερικά ακόμη χρόνια, κτιριακό συγκρότημα, πολύ κοντά στη λίμνη της Γενεύης, συμβόλιζε την παρακμή της Κοινωνίας των Εθνών! Η «ταφόπλακα» μπήκε με την άνοδο του ναζισμού στην εξουσία του τρόμου, με την «ανοχή» των αστικών «δημοκρατιών», όπως οριακά εκφράστηκε με τη συμφωνία του Μονάχου, με τον πόλεμο.

Η γειτονική θέση των δύο αυτών συγκροτημάτων, οδηγεί σε ευνόητους επίκαιρους συλλογισμούς, καθώς ο ΟΗΕ, όπως προηγούμενα η Κοινωνία των Εθνών, εκφυλίζεται σε σημείο, ώστε και αυτή η τελευταία πρόθεση για ελέγχους στη ματοβαμμένη Τζενίν να οδηγείται στην ταπεινωτική ακύρωση.

Κουρελόχαρτο ο καταστατικός χάρτης και μαζί οι αποφάσεις του Οργανισμού που μένουν σαν περιφερόμενα φαντάσματα, είτε για το Ιράκ πρόκειται, είτε για τη Γιουγκοσλαβία, είτε για το Αφγανιστάν χτες, την Παλαιστίνη σήμερα και τη συνέχιση της πλανητικής βίας. Και μαζί οι ανέξοδες, εικονικές και μετέωρες αποφάσεις για την Κύπρο και για τόσα άλλα κρίσιμα προβλήματα στον κόσμο.

Η κορύφωση αυτής της πορείας παρακμής και περιθωριοποίησης του ΟΗΕ αντανακλά τη βίαιη ανάδειξη της παγκοσμιοποιημένης «νέας τάξης», με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες σε υπέρτατο διαχειριστή των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού, με τη βία, την τρομοκρατία και τον πόλεμο. Και βέβαια με την καταπάτηση όλων των διεθνών αρχών δικαίου και των δικαιωμάτων των λαών.