Ακόμη δε φώτιζε η μέρα και ο Χριστόφορος, σύντροφος καλός και φίλος, ξεκινούσε να βρει το «Ριζοσπάστη», στην περιοχή του Διμηνιού, όπου περνούσε μερικές μέρες του καλοκαιριού.

Την εποχή εκείνη, ορισμένοι περιπτεράδες καταχώνιαζαν την εφημερίδα μας, ή ότι είχαν δυο - τρία τεύχη, ή ότι δεν τους έδινε το πρακτορείο. Γι' αυτό και το πρωινό τρεχαλητό, για να πάρει κανείς αυτό που αποκαλούσε ο Χριστόφορος, ιδιοκτήτης κεντρικού χαρτοπωλείου ...Ευαγγέλιο, καθώς, όπως εξηγούσε στην παρέα του, ευαγγελιζόταν, την πίστη, την ηθική αντίληψη, το χρέος στον αγώνα.

Τι γράφει σήμερα το Ευαγγέλιο; ρωτούσε ένας άλλος παραθεριστής, ο Αναστ. Τ., ανώτατο δικαστικό στέλεχος - πάρεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, και διεθνής σύμβουλος σε θέματα Δικαιοσύνης, με δημοκρατική προοδευτική συνείδηση που δεν το έβαζε κάτω, όταν τον καλούσε το χρέος. Αυτός ο δικαστικός, όταν πληρώθηκε να εποπτεύσει στις εκλογές τα χρόνια εκείνα και στους δεσμώτες του Μακρονησιού, συνέβαλε αποφασιστικά, μαζί με άλλους έντιμους δικαστικούς αντιπροσώπους, ώστε η προσχεδιασμένη νοθεία που καταγραφόταν σε όλη την Ελλάδα να περιοριστεί στον ξερόβραχο των βασανιστηρίων και το αποτέλεσμα να σμπαραλιάσει κυριολεκτικά τους στημένους μηχανισμούς των διοικήσεων του στρατοπέδου αναμόρφωσης - παραμόρφωσης.

Φεύγοντας ο δικαστικός αυτός δε φοβήθηκε να πάρει μαζί του μικρά χαρτάκια με αιτήματα και καταγγελίες των βασανιζομένων, που βρήκαν δημοσιότητα. Και φαίνεται ότι ο ίδιος είχε φέρει στο Μακρονήσι και ...παράνομο Τύπο, που αποτελούσε φως μέσα στο σκοτάδι, όπως ο «Ριζοσπάστης» που γιόρτασε τις προάλλες τα 30 χρόνια από τη νόμιμη επανέκδοσή του.