Ηταν μια άλλη γιορτή αυτή, γεμάτη συγκίνηση, καθώς μιλήσαμε στα παιδιά αυτά, κορίτσια και αγόρια, για την ιστορική συνέχεια των αγώνων του λαού μας. Στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας που παίρνουν τη σκυτάλη για να συνεχίσουν, ανάμεσα σε νέες αντιξοότητες, παγίδες και αποπροσανατολισμούς.

Γι' αυτή την ιστορική σκυταλοδρομία από το χτες, στο σήμερα και το μέλλον, όπως γράψαμε στους στίχους μας για την ΕΠΟΝ, το 1943:

«Φλόγα του 21, η ΕΠΟΝ, συνεχιστής/ στου λαού μας τον αγώνα, γίνεται εκδικητής/ Μες στις πόλεις, τα χωριά μας, νέοι, νέες και παιδιά/ πολεμάμε, τραγουδάμε, φέρνουμε τη λευτεριά./ Κόσμος νέος θα προβάλει, της δουλιάς, της προκοπής/ κι η ειρήνη θα στεριώσει ως την άκρια της γης...».

«Η ειρήνη δεν ήρθε ακόμη, ούτε η λευτεριά για τους λαούς του κόσμου. Και το ψωμί πικρό, υπόσχεση, αγαπητά παιδιά, ότι συνεχίζουμε μαζί σας».