«Τον αράπη όσο κι αν τον πλένεις...», λέει η πασίγνωστη παροιμία. Και η πολύ επίκαιρη για την πολύπαθη ελληνική αγροτιά λέει «Ο γεωργός πάντα τον άλλο χρόνο είναι πλούσιος...», δηλαδή ποτέ. Ολοι λέμε αυτές και άλλες παροιμίες, αινίγματα, αστεία και ανέκδοτα, μεταδίδοντάς τα από γενιά σε γενιά. Πόσοι, όμως, ξέρουμε πούθε προέρχονται; Λοιπόν, οι παραπάνω παροιμίες στο πρωτότυπο, λένε: «Αιθίοπα σμήχεις» και «Αεί γεωργός εις νέωτα πλούσιος» και διασώθηκαν χάρη στο έργο του Αθήναιου «Δειπνοσοφισταί». Γνωστό είναι και το ανδρικό καλαμπούρι: «Δυο μέρες στη ζωή με μια γυναίκα οι πιο ωραίες είναι: Οταν την παντρεύεσαι κι όταν τη βγάζεις πεθαμένη...». Ο Ιππώναξ είχε το ...κοπιράιτ. Ανθολογούμε αυτά τα δείγματα, ανάμεσα σε πλήθος άλλα διασκεδαστικά, τα οποία προσφέρει - παράλληλα με πολύπλευρη φιλολογική, ιστορική και αρχαιολογική γνώση - το βιβλίο «Ανθολογία Ελληνικού Χιούμορ (Από την Αρχαϊκή έως τη Βυζαντινή Εποχή)» (μετάφραση Σταύρου Γκιργκένη, στη σειρά «Αρχαίοι Συγγραφείς», των εκδόσεων «Εξάντας»). Από το πρωτότυπο, τη μετάφραση και τις σημειώσεις παρελαύνουν οι: Ομηρος, Αριστοφάνης, Αίσωπος, Θεόφραστος, Θεόκριτος, Ηρώνδας, Καλλίμαχος, Ασκληπιάδης, Φίλιππος, Λουκιανός, κ.ά.