Ερωτας και Πούλια, Φαίδων, Πλούταρχος και Φαίδρα. Ονόματα σύμβολα, πραγματικά και μυθολογικά. Ονόματα, όμως, που μαζί με κάποια άλλα, όπως ο κιθαρίστας Γιαννάκης, μια ταβερνιάρισσα, η κυρ-Αριστέα, η «Ευδοκία»-Βαλεντίνη, οι αντιφασίστες Καρλ και Βιτόριο και άλλα, «κρύβουν» πραγματικά πρόσωπα μιας νεανικής παρέας στα χρόνια των μεγάλων ηρωικών, απελευθερωτικών αγώνων του λαού μας. Πενήντα χρόνια πίσω γυρνά τον αναγνώστη το μυθ-ιστόρημα του Αγγελου Γόντικα «Ερωτας και πόλεμος» (εκδόσεις Σοκόλη). Ο Αγγελος Γόντικας, γνωστός νάιφ ζωγράφος, καταθέτοντας το πρώτο του μυθιστόρημα, ομολογεί ότι «αισθάνθηκε εφιαλτικά έντονη την ανάγκη» να γράψει για την ιστορία που διηγείται το βιβλίο του, όχι μόνο γιατί αφορά σε αληθινά γεγονότα που τα γνώριζε και τα οποία τον γύρισαν πενήντα χρόνια πίσω, όταν σε μια εκδήλωση, τυχαία ξανασυνάντησε την κεντρική ηρωίδα του βιβλίου του. Την «Πούλια», όπως συμβολικά την ονόμασε. Το συγκινητικό συναπάντημά του με την πανέμορφη στη νιότη της «Πούλια», του «έβαλε» το μολύβι στο χέρι, για να «ζωγραφίσει» με λέξεις αυτή τη φορά, με μια ζωντανή, αναπαραστατική γλώσσα και με συγκίνηση, την ερωτική ιστορία της Πούλιας με τον Ερωτα, έναν μικρό τροβαδούρο. Ερωτας, που «πιάστηκε» στο φτωχό ταβερνάκι της Κυρ-Αριστέας και την πορεία της ζωής τους.