Από το 1969 ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Γιος ηθοποιών καθώς ήταν έστρεψε την πένα του και στη θεατρική, κινηματογραφική, ποιητική, στιχουργική, παραμυθική γραφή και το 1997 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, τη μυθιστορηματική βιογραφία του πατέρα του. Αναφερόμαστε στον Δημήτρη Κωνσταντάρα και στο τέταρτο, πολύ ενδιαφέρον πεζογραφικό βιβλίο του «Το μαύρο κουτί» (εκδόσεις Καστανιώτη). Πρόκειται για τη μυθ-ιστορία της θείας του Ελένης Βαλσαμάκη, πλασμένη από τον συγγραφέα, με την πορεία της ζωής της (γεννήθηκε στην Οδησσό), με τις αναμνήσεις του από εκείνην και κυρίως με «πρώτη ύλη» το ημερολόγιό της, στο διάστημα 11/5/1944-27/5/1945. «Το ημερολόγιο της τραγικής ζωή μου», όπως το τιτλοφορούσε και το οποίο «έγραφαν» οι καθημερινές εικόνες από τους τελευταίους μήνες της κατοχής, η απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά και όσα τα ακολούθησαν και η προσωπική της τραγωδία. Η αγωνία της για το τι απέγινε ο αγαπημένος άντρας της, ο Επαμεινώνδας Βαλσαμάκης, ο οποίος ενώ ήταν κρατούμενος στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου ξαφνικά χάθηκαν τα ίχνη του. Εκτελέστηκε, πέθανε από τις κακουχίες, μεταφέρθηκε σε άλλο στρατόπεδο, ζει ή όχι. Ερώτημα που ποτέ δεν απαντήθηκε, όπως σημειώνει ο συγγραφέας, ο οποίος ανακάλυψε το ημερολόγιο της θείας του, μετά το θάνατό της, φυλαγμένο σ' ένα μαύρο κουτί.