«Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική», έλεγε ο Ελύτης. Γλώσσα πανάρχαια, πάμπλουτη, πανέμορφη, μουσική. Κι όμως, σήμερα, όλο και περισσότερο το «λάλον ύδωρ» της στερεύει. Φτωχαίνει, χάνεται, κακόηχα και άμουσα εκφέρεται. Η εκπαίδευση την αφήνει στην τύχη της, αντί να τη στηρίζει έναντι της «παγκοσμιοποίησης» της αγγλικής, που, όπως λένε κάποιες έρευνες, η αγγλική οσονούπω θα είναι η «εθνική» γλώσσα του 50% των χωρών του πλανήτη και η βασική γλώσσα όλων των χωρών. Οι πολιτικοί της άρχουσας τάξης «προσκυνούν» και γλωσσικά τους ξένους συνομιλητές τους, αντί να μιλούν ελληνικά. Αλλά και πολλά ΜΜΕ κακομεταχειρίζονται τη γλώσσα μας και γραμματολογικά ως προς την εκφορά της, ...διδάσκοντας πανελληνίως την κακομεταχείρισή της. Οποιος νοιάζεται την προφορική, τουλάχιστον, ομορφιά της γλώσσα μας και θέλει να τη μάθει ο ίδιος ή το παιδί του θα ωφεληθεί από τις γνώσεις για την ιστορία της αρχαίας ρητορικής, αλλά, κυρίως, από τους κανόνες και τις ασκήσεις για το σωστό γλωσσικά, αλλά και εύηχο προφορικό λόγο μας, που προσφέρει η εξαιρετικά εκλαϊκευμένη μελέτη της Ελένης Καλλία «Η ρητορική τέχνη στην καθημερινή ζωή ή οι αγαπημένοι της Πολύμνιας)» (εκδόσεις Παπαζήση). Η Ε. Καλλία, δεν είναι μόνο μια άξια και πολύ καλλιεργημένη συγγραφέας. Με τις θεατρικές σπουδές έμαθε από σπουδαίους δασκάλους την ορθοφωνημένη εκφορά της γλώσσας μας.