Και μόνο τον πρόλογο του βιβλίου να διαβάσει κανείς (τον οποίο αντιστρέφει σε «επίλογο» υποδηλώνοντας το αναμενόμενο και αδήριτο για κάθε άνθρωπο τέλος), θα ευφρανθεί με την ομορφιά, την ευλυγισία, τους «χυμούς», τα λεπτότατου, υπονοηματικού χιούμορ «παίγνια» της γλώσσας, της μνήμης, των στοχασμών, των συναισθημάτων, των αυτοσαρκαστικών εξομολογήσεων και προϊδεαστεί για την απόλαυση που έπεται. Ο λόγος για το πρώτο βιβλίο πεζογραφημάτων της κορυφαίας σήμερα Ελληνίδας ποιήτριας Κικής Δημουλά «Εκτός σχεδίου» («Ικαρος»), το οποίο αφιερώνει στη μνήμη του Νάσου Δετζώρτζη, «δασκάλου» των πεζογραφημάτων της, τα οποία έγραφε και δημοσίευε επί οκτώ χρόνια στο περιοδικό των εργαζομένων στην Τράπεζα της Ελλάδας, «Κύκλος» (η χούντα το έκλεισε), παρ' ότι, τότε, εκείνη ήθελε να γράφει «μόνο στρατιωτάκια - στίχους». Μια μικρή «ανθολογία» εκείνων των πεζογραφημάτων, με «γλώσσα και νόημα ελαφρού περιπάτου» σε μνήμες, βιώματα, στιγμές, εικόνες της καθημερινότητας, αποτελεί το βιβλίο «Εκτός σχεδίου». Μικρά «διαμαντάκια» τα πεζά της Κ. Δημουλά, «αποτυπώνουν» και συμπυκνώνουν παραστατικότατα μια πεπερασμένη εποχή με τα ήθη και έθιμά της, μνήμες της ίδιας (παιδικές, νεανικές), απλά πράγματα της καθημερινότητάς της, και «φέτες» ζωής, οικογενειακές, κοινωνικές και εργασιακές. Ποικίλες στιγμές, μικρές και μεγάλες, ασήμαντες και σημαντικές, ευχάριστες, στενάχωρες και κωμικοτραγικές, αλλά και νοοτροπίες, συνήθειες, συμπεριφορές, σκοτούρες, δυσκολίες, επιθυμίες, απωθημένα, αποτυχίες, προτερήματα και κουσούρια του ανωνύμου ανθρώπου.