Στα 1655 ο γνωστός μεταφραστής, συγγραφέας και αβάς Μισέλ ντε Μαρόλ τύπωσε στο Παρίσι ένα βιβλίο - λεύκωμα με τίτλο «Πίνακες του Ναού των Μουσών». Ο υπότιτλος ανέφερε ότι οι πίνακες προέρχονταν από τη συλλογή του πεθαμένου βασιλικού συμβούλου Φαβερό. Επρόκειτο για χαρακτικές ανατυπώσεις πινάκων, των οποίων τα - αντλημένα από αρχαίους ελληνικούς μύθους - θέματα εμπνεύστηκε ο Φαβερό και ανέθεσε τη φιλοτέχνησή τους σε σπουδαίους καλλιτέχνες της εποχής του. Σκοπός του Φαβερό ήταν να εκθέσει τους πίνακες σε μια πινακοθήκη και να γράψει για τον καθένα ένα σχετικό σονέτο. Ομως, ο βασιλικός σύμβουλος πέθανε πριν προλάβει να συνθέσει τα σονέτα. Μετά το θάνατό του, ο αβάς Μ. ντε Μαρόλ, χρησιμοποιώντας τις χαρακτικές ανατυπώσεις αρκετών πινάκων και γράφοντας μικρά κείμενα και παρατηρήσεις για κάθε μύθο, εξέδωσε το βιβλίο του στο Παρίσι και το 1676 έβγαλε δεύτερη έκδοση, στο Αμστερνταμ, στο τυπογραφείο του Ζαχαρία Σατελέν.