Την ελληνο-ρωσική πνευματική επικοινωνία, την ιδεολογο-αισθητική συμπόρευση και τις εκατέρωθεν μεταφράσεις ελληνικής και ρωσικής λογοτεχνίας, στη διάρκεια δύο αιώνων, «φωτίζει» εμπεριστατωμένα το βιβλίο της Ρωσίδας μελετήτριας - μεταφράστριας της νεοελληνικής λογοτεχνίας, καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών Σόνιας Ιλίσκαγια «Ελληνορωσικά συναπαντήματα» («Ελληνικά Γράμματα»). Πρόκειται για πρωτότυπη μελέτη, «καρπό» μακρόχρονης, συστηματικής έρευνας σε ρώσικες και ελληνικές «πηγές», που αναδεικνύει πολύπλευρα, με πληθωρική αναφορά σε λογοτέχνες, λογοτεχνικά έργα, μεταφράσεις και εκδόσεις στις δύο χώρες, αλλά και με ιστορικά γεγονότα που συνέβαλαν στην πλούσια πνευματικο-λογοτεχνική «ανταλλαγή» μεταξύ διανοούμενων και δημιουργών των δύο χωρών. «Αφετηρίες» αυτής της συμπόρευσης είναι η μετάφραση του «Θούριου» και του «Πατριωτικού Υμνου» του Ρήγα Φεραίου, απελευθερωτικά δημοτικά τραγούδια και η προβολή τους, πριν το '21, από το ρώσικο φιλελληνικό κίνημα στις αρχές του 19ου αιώνα, με κορυφαίο τον επαναστάτη - Δεκεμβριστή ποιητή Πούσκιν. Στα προεπαναστατικά και μετεπαναστατικά χρόνια εντείνεται η «επικοινωνία» μεταξύ της - επαναστατικών ιδεών - ελληνικής και ρωσικής λογοτεχνίας, με ευάριθμες μεταφράσεις και εκδόσεις, εκατέρωθεν και συνεχίζεται στον 20ό αιώνα. Στην Ελλάδα, οι μεταφράσεις ρώσικων έργων αυξάνουν με την ανάπτυξη του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος στο μεσοπόλεμο, συνεχίζονται στην κατοχή και στα μετεμφυλιακά χρόνια, ενώ στη Σοβιετική Ενωση οι ρώσικες μεταφράσεις της ελληνικής λογοτεχνίας εντείνονται στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.