Ανάμεσα στα εορταστικά των ημερών, του Παπαδιαμάντη, του Ντίκενς, του Αντερσεν, του Κόντογλου, ένα βιβλίο από τα Γιάννενα, προκαλεί συγκίνηση. Πήρα την απόφαση, αναφέρει ο συγγραφέας του, ο Κώστας Π. Βλάχος, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και τυπογράφος του μόχθου, να γράψω για το χωριό μου, Ελαφο - Λάκκας Σουλίου, για την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα των συντοπιτών μου. Και προκαλεί συγκίνηση το βιβλίο, με τον ομώνυμο τίτλο, πέρα από τον πλούτο των στοιχείων, γιατί ο Κ. Π. Β. δηλώνει με άκρα μετριοφροσύνη: «Δεν είμαι συγγραφέας, ούτε απόφοιτος σχολών. Τέλειωσα το ημιγυμνάσιο το 1936-38. Γι' αυτό αν κάτι δεν είναι σωστό μη με κατακρίνετε. Με όλη μου την ειλικρίνεια τα καταγράφω».

Με ευαισθησία και εντιμότητα, καταγράφει λοιπόν στο βιβλίο του όσα από μικρός είχε ακούσει από γιαγιάδες και παππούδες, από τις διηγήσεις συγχωριανών από ιστορίες και μύθους που διατηρήθηκαν, προφορικά, από γενιά σε γενιά.

Ετσι κυλάνε σαν το γάργαρο νερό τα στοιχεία του βιβλίου, μύθοι, παραδόσεις, τα σουλιώτικα χρόνια, ο γεωγραφικός περίγυρος, η οικογενειακή ζωή, τα νοικοκυριά, οι φορεσιές το στήσιμο, της καλύβας, τα πανηγύρια, οι τοπικοί ιδιωματισμοί, η φτώχεια και η προσπάθεια να αβγατίσει με φτωχά υλικά το φαγητό για να θρέψει τα χωριά, και ιδιαίτερα κατά τη θανατερή πείνα της κατοχής.