Δεκέμβρης του 1944. Μετά από τις συνεχείς σκληρές μάχες ενός μήνα κατά των εγχώριων αντιδραστικών δυνάμεων και των βρετανικών δυνάμεων της ωμής επέμβασης, οι δυνάμεις του 4ου Συντάγματος, της δεύτερης ταξιαρχίας του Α΄ Σώματος του ΕΛΑΣ της Αθήνας - που οι προφυλακές του ήταν στον άξονα Θησείου, Δημαρχίας, Ομόνοιας και ως τα Κάτω Πατήσια - διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν την Αθήνα.
Κάτω από συνεχείς και άγριους βομβαρδισμούς από στεριά, αέρα και θάλασσα, 870 μαχητές διαπεραιώθηκαν με καΐκια του ΕΛΑΝ σε όλη την ακτογραμμή της Εύβοιας ως το Βόλο. Από εκεί άρχισε μια συνεχής επίπονη πορεία ως τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Στα πρώτα στάδια αυτής της πορείας, εκεί στα λασποχώρια του θεσσαλικού κάμπου, στο μεγαλοχώρι, τη Ματαράγκα, η Διοίκηση του 4ου Συντάγματος της Αθήνας δέχτηκε την επίσκεψη του θρυλικού πρωτοκαπετάνιου, του Αρη και των επίλεκτων μαυροσκούφηδων που τον συνόδευαν. Ο Αρης του αντάρτικου των βουνών ήταν ιδιαίτερα φιλικός και φιλόφρων για τη συμβολή του ΕΛΑΣ των πόλεων, που ενεργούσε σε σκληρές συνθήκες διωγμών και «από σπίτι σε σπίτι». Και ...μεσολάβησε για να χαριστούν ορισμένες μικρές πειθαρχικές ποινές.
Πολύ πρωί την άλλη μέρα επιθεώρησε το Σύνταγμα και σ' ένα λόγο γεμάτο παλμό, συνόψισε: «Να είσαστε ενωμένοι και πειθαρχικοί για τις μπόρες που θα ακολουθήσουν. Με το κεφάλι ψηλά, κάτω από την καθοδήγηση και το καθήκον».
Προϊδεασμένος και ενήμερος για τις δυσμενείς εξελίξεις, κάλεσε σε ενότητα, όπως ήταν η γραμμή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Ούτε διαφορές, ούτε μεμψιμοιρίες διατύπωσε, όπως του αποδίδουν ελεεινοί τυμβωρύχοι που σκυλεύουν τη μνήμη του, για να χρησιμοποιήσουν την ηρωική μορφή ως σφήνα για την αντικομμουνιστική τους δολιότητα.
Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ