Μετά από πολλές επαναλήψεις των πειραμάτων ο Παβλόφ δεν έδινε φαγητό, χτυπούσε όμως το καμπανάκι και διαπίστωνε ότι οι εκκρίσεις αυτές - (σ.σ. κατά το τρέχον τα σάλια του) - ήταν το ίδιο αυξημένες, όπως στην κανονική πέψη.

Η θεωρία του Παβλόφ δεν αποτελούσε «παγωμένο δόγμα» αλλά ήταν αποτέλεσμα επιστημονικής επίπονης έρευνας στη βάση του διαλεκτικού υλισμού με την παρατήρησή του ότι «στον εξελισσόμενο ζωικό κόσμο και βέβαια κατά την ανθρωπογένεση παρατηρείται μια εξαιρετική αύξηση των μηχανισμών της νευρικής λειτουργίας, με επίκεντρο τον εγκεφαλικό φλοιό».

Στο σημείωμα αυτό των 250 λέξεων δε χωράει περισσότερη ανάπτυξη. «Κατ' αντιδιαστολήν», όμως, η παρατήρηση ότι οι εκμεταλλευτές του κόσμου επιχειρούν να χορτάσουν τον κόσμο με φρέσκο αέρα χτυπώντας μόνο το καμπανάκι των «εξαρτημένων εικονικών αντανακλαστικών».