Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή απ' όσα ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, που αξιοποιώντας και την υπόθεση αυτή, με τους γνωστούς «φραμπαλάδες» περί «κυβέρνησης που δεν υποκύπτει σε αποικιοκρατικούς εκβιασμούς» κ.λπ., επιχειρεί να παρουσιάσει στα μάτια των εργαζομένων μια καθαγιασμένη όσο και ψεύτικη εικόνα, της «καλής» καπιταλιστικής κερδοφορίας και των «καλών» επενδύσεων, για τις οποίες οι εργαζόμενοι αξίζει τάχα να κάνουν κάθε θυσία, στον αντίποδα της «κρατικοδίαιτης» επιχειρηματικότητας και των «αρπαχτών».
Στην προσπάθεια αυτή, η χτεσινή «Αυγή» έφτασε να μιλάει για καπιταλιστικές επιχειρήσεις - «κανονικές εταιρείες (που) κάνουν πραγματικές επενδύσεις και όλες οι άλλες αποκαλούν "επένδυση" μόνο ό,τι τις συμφέρει, προσβλέποντας στο εύλογο κέρδος, δηλαδή κάνουν "αρπαχτές"» (!), λες και υπάρχουν καπιταλιστικές επιχειρήσεις που «επενδύουν» με άλλα κριτήρια πέρα από το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους!
'Η ακόμα, λες και οι εταιρείες που «σέβονται τους νόμους του κράτους» και «τιμούν τις συμβάσεις που έχουν υπογράψει» δεν εκμεταλλεύονται επίσης άγρια τους εργαζόμενούς τους, αξιοποιώντας ακριβώς όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που βάζουν στη διάθεσή τους η μία πίσω από την άλλη οι αστικές κυβερνήσεις, όπως και η σημερινή, μαζί φυσικά και με τα κάθε είδους άλλα προνόμια, το «ζεστό» χρήμα, τις κάθε λογής φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, το «ευέλικτο» πλαίσιο και την «άρση των εμποδίων» που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων που τους εξασφαλίζει «επισήμως» το αστικό κράτος. Το «δούλεμα» δεν έχει τέλος...
Παρά τους «υψηλούς τόνους», η κριτική των άλλων αστικών κομμάτων με αφορμή την υπόθεση, στην ουσία λέει σε εργαζόμενους και ανέργους το ίδιο «αφήγημα», ότι δηλαδή πρέπει να κάνουν κάθε θυσία στο όνομα της προσέλκυσης των καπιταλιστών - «επενδυτών», καλώντας τους με τη σειρά τους να περιορίσουν τη ζωή και τις ανάγκες τους στις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας.