Το ΚΚΕ μπροστά στην πολιτική μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών έχει ξεκαθαρίσει πως τα κριτήρια ψήφου πρέπει να είναι τα λαϊκά προβλήματα. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι νέοι, οι γυναίκες, όλοι όσοι πλήττονται από την πολιτική των μονοπωλίων και τα κόμματα που υπηρετούν ή δεν αντιπαλεύουν τα συμφέροντά τους, πρέπει να δεχτούν ένα ισχυρό χτύπημα. Να εκφραστεί μέσα από τις τοπικές εκλογές η λαϊκή δυσαρέσκεια και να καταδικαστεί η αντιλαϊκή πολιτική. Οι ψηφοφόροι να αξιολογήσουν τους υποψήφιους με βάση το ποια κόμματα τούς στηρίζουν αλλά και από την πολιτική τους για τα προβλήματα που βασανίζουν την εργατική λαϊκή οικογένεια. Από το εάν στέκονται δίπλα στις διεκδικήσεις τους.

Σκόπιμα υποψήφιοι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ, επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν και να θέσουν ως κριτήριο ψήφου κάτι απροσδιόριστο, κάτι πέρα και έξω από το καθημερινό πρόβλημα των εργαζομένων, που το βαφτίζουν «τοπικό». Στην πραγματικότητα, το τοπικό πρόβλημα ή τοπική ιδιαιτερότητα είναι η έκφραση της γενικής αντιλαϊκής πολιτικής που ασκείται. Ακόμα και το γεγονός ότι ένας χώρος δε γίνεται χώρος πρασίνου και αναψυχής για το λαό, τη νεολαία, έχει τη ρίζα του στην πολιτική εμπορευματοποίησης της γης που εφαρμόζεται και που παραδίδει στο μεγάλο κεφάλαιο εκτάσεις, με σκοπό την αναπαραγωγή του πλούτου. Ετσι, για παράδειγμα, ο Δήμος Αθηναίων παρέδωσε έκταση στον Ελαιώνα στην ποδοσφαιρική εταιρία του Παναθηναϊκού για να χτίσει γήπεδο και να αναπτύξει εμπορικές δραστηριότητες. `Η ακόμα και οι χώροι άθλησης (5 επί 5) που δημιουργούνται, αποτελούν πεδίο κερδοσκοπίας για τους επιχειρηματίες.

Η ακρίβεια, η ανεργία, η λιτότητα, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τα 77 λεπτά του ευρώ αύξηση - ντροπή στο μεροκάματο, η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας - Πρόνοιας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, τα προβλήματα των γυναικών, η στάση και ο ρόλος των κομμάτων που στηρίζουν συγκεκριμένους υποψήφιους, γίνεται προσπάθεια να μην υπάρχουν καν στην «ατζέντα» της συζήτησης για τις τοπικές εκλογές.

Ολα αυτά βρίσκουν την έκφρασή τους και μέσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις αρμοδιότητες που έχουν δοθεί, οι δήμοι και οι νομαρχίες έχουν εξελιχθεί σ' ένα σημαντικό μοχλό υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής. Να επιβάλλεται τοπική φορολογία για κάθε έργο και υπηρεσία, να παραδίδονται εκτάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, να γίνεται προσπάθεια για τη διάσπαση του δημόσιου και ενιαίου χαρακτήρα της Παιδείας και της Υγείας και να προωθήσουν την ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίησή τους. Στοχεύουν στο να «κουρελιάσουν» τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και εισάγουν τη μερική απασχόληση και την ανασφάλιστη εργασία.

Η απάντηση στην κοινή πολιτική της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ στην Αυτοδιοίκηση είναι η ενίσχυση των ψηφοδελτίων αγωνιστικής συνεργασίας που στηρίζει το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών και η Κομμουνιστική Ανανέωση.