Πολύ συχνά το τελευταίο διάστημα τα ΜΜΕ παρουσιάζουν ρεπορτάζ σύμφωνα με τα οποία αρκετοί νομάρχες επιδεικνύουν τάχα ιδιαίτερο ζήλο για να προασπίσουν τη δημόσια υγεία. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας έρχονται στο φως της δημοσιότητας περιπτώσεις διαπίστωσης και κατάσχεσης ακατάλληλων τροφίμων από τις αρμόδιες νομαρχιακές υπηρεσίες, κυρίως κτηνιατρικές, αλλά και άλλες, στο πλαίσιο των καθηκόντων τους. Μόνιμη σχεδόν επωδός στα παραπάνω ρεπορτάζ είναι η εμφάνιση ορισμένων νομαρχών, που με τις δηλώσεις τους οικειοποιούνται το έργο των υπηρεσιών αυτών και προσπαθούν να καρπωθούν πολιτικά οφέλη ενόψει των επικείμενων νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών.

Ο δήθεν ιδιαίτερος ζήλος των νομαρχών αυτών είναι κάλπικος για πολλούς λόγους. Πρώτα και κύρια επειδή τα κόμματα που τους στηρίζουν και αποτελούν στελέχη τους υπερασπίζονται την πολιτική της πλήρους ασυδοσίας των μεγάλων επιχειρήσεων τροφίμων και έχουν συμβάλει καθοριστικά στην επεξεργασία και ψήφιση του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου που υπάρχει στο θέμα του ελέγχου των τροφίμων. Είναι χαρακτηριστικό ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα του δικομματισμού αποδέχονται, χωρίς καμιά απολύτως διαφορά μεταξύ τους, τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σύμφωνα με τις οποίες η κύρια ευθύνη για την ασφάλεια του καταναλωτή βρίσκεται πλέον στις ίδιες τις επιχειρήσεις τροφίμων και ο δημόσιος έλεγχος νομοθετικά έχει υποβαθμιστεί σε καθαρά εποπτικό επίπεδο. Συνεπώς, οι νομάρχες αυτοί βρίσκονται σε μεγάλη αντίφαση όταν επιδιώκουν πολιτικά οφέλη από το δήθεν κυνηγητό των επιχειρήσεων τροφίμων, για τις οποίες όμως έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα να αλωνίζουν πρακτικά ανεξέλεγκτες.

Αλλά κι αν παραλείψει κανείς τους λόγους αυτούς, το κάλπικο ενδιαφέρον τους προκύπτει επίσης και από τη θέση που παίρνουν για την κατάσταση των υπηρεσιών ελέγχου τροφίμων. Πρόκειται ουσιαστικά για υπηρεσίες που μετά την ίδρυση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης το 1994 μεταφέρθηκαν στην ευθύνη τους από τα μέχρι τότε αρμόδια υπουργεία που ανήκαν. Οι υπηρεσίες αυτές τόσο από πλευράς υποδομών όσο και προσωπικού δεν έχουν υποστεί καμιά ιδιαίτερη μεταχείριση που να δικαιολογεί τη σημερινή έπαρση των υποψηφίων νομαρχών, αφού βρίσκονται λίγο - πολύ στην ίδια με τότε κατάσταση, ενώ οι ανάγκες ελέγχου έχουν πολλαπλασιαστεί. Πώς λοιπόν είναι δυνατό να συμπεράνει κανείς ότι επιδεικνύεται γνήσιο ενδιαφέρον για τη δημόσια υγεία, όταν ταυτόχρονα υπάρχει χρόνια αδιαφορία για τις ελεγκτικές υπηρεσίες;

Για τους παραπάνω λόγους η στάση των εκπροσώπων του δικομματισμού πρέπει να καταδικαστεί μπροστά στις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και με αφορμή το θέμα του ελέγχου των τροφίμων. Οι εκλογές αυτές πρέπει να δώσουν την ευκαιρία να ανοίξει συζήτηση και γι' αυτό το θέμα, ώστε να φανούν οι ευθύνες τους, ίδιες κι απαράλλακτες με τις ευθύνες των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, που αποδέχονται τις πολιτικές της ΕΕ για το δίκαιο των επιχειρήσεων και την ασυδοσία τους στην αγορά, για την περιθωριοποίηση των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών. Και ταυτόχρονα να γίνεται καθαρότερο ότι όσο η καταδίκη των δυνάμεων αυτών είναι απαραίτητη στα σημερινά πλαίσια με την υπερψήφιση των ψηφοδελτίων που υποστηρίζει το ΚΚΕ, άλλο τόσο είναι απαραίτητη η αλλαγή των κριτηρίων παραγωγής τροφίμων. Ετσι ώστε αντί του κέρδους, που είναι το μοναδικό κίνητρο σήμερα, να γίνει η διασφάλιση της δημόσιας υγείας, κάτω φυσικά από τις πολιτικές και άλλες προϋποθέσεις που μόνο μια κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας μπορεί να εξασφαλίσει.