Στους στόχους του κεφαλαίου, που αφορούν στη σχέση με τη διεθνή κοινότητα, περιλαμβάνεται και «η ικανοποίηση της ανάγκης να ανήκει κανείς σε ένα ευρύτερο σύνολο, άλλοτε και σήμερα (αμφικτιονίες - συμμαχίες - συμπολιτείες - ΕΕ)»... Παρουσιάζουν δηλαδή σαν κοινωνική ανάγκη τη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Τι κι αν οι μαθητές ακούνε κατά καιρούς τις κυνικές δηλώσεις των εκπροσώπων του ΝΑΤΟ για την αναγκαιότητα των άδικων πολέμων... Τι κι αν είναι πρόσφατες οι μεγάλες παλλαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, μέσα από τις οποίες αυτό το «φιλειρηνικό» ΝΑΤΟ καταδίκασαν ως υπεύθυνο για τα εγκλήματα κατά των λαών...

Οι μαθητές θα πρέπει μέσα από το σχολείο «να επισημάνουν και να εκτιμήσουν το ρόλο και τη σημασία των διεθνών οργανώσεων για την αντιμετώπιση τόσο ατομικών όσο και παγκόσμιων κοινωνικών θεμάτων», όπως αναφέρεται στο ΔΕΕΠΣ.

Στα πλαίσια αυτά, «...οι μαθητές παρατηρούν τα προβλήματα που προκύπτουν από την άνιση κατανομή των φυσικών πόρων... οι μαθητές παρατηρούν ότι αλλού βρίσκονται τα καύσιμα και αλλού καταναλώνονται και αυτό δημιουργεί προβλήματα με γεωγραφικό περιεχόμενο... συνήθως οι χώρες που έχουν βιομηχανία δεν έχουν πετρέλαιο και αυτές που έχουν πετρέλαιο δεν έχουν βιομηχανία. Οι σχέσεις μεταξύ τους δεν είναι εύκολες και μερικές φορές καταλήγουν σε συγκρούσεις... η ανισότητα της γεωγραφικής κατανομής προκαλεί προβλήματα με γεωγραφικό περιεχόμενο» (αυτά αναφέρονται σε σχέδιο διδασκαλίας για τη Γεωγραφία - Γεωλογία Α' Γυμνασίου)... άρα ο πόλεμος δεν είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο με αιτίες πολιτικές και οικονομικές, αλλά προκύπτει από την τυχαία κατανομή του πετρελαίου σε κάποιες χώρες. Είναι με λίγα λόγια ένα φυσικό φαινόμενο!!

Δε θα περίμενε κανείς από τα νέα βιβλία, τα οποία έχουν γραφτεί μέσα σε συνθήκες έντασης της ιδεολογικής επίθεσης στις συνειδήσεις της νεολαίας, να στρέφουν τη σκέψη των παιδιών σε μία κατεύθυνση καταγγελίας του ιμπεριαλισμού. Ωστόσο, τη στιγμή που οι δημιουργοί τους διατείνονται ότι στόχο έχουν την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των μαθητών, τέτοιου είδους ανοιχτή προπαγάνδα το μόνο που κάνει είναι να επιβεβαιώσει τους ιδεολογικούς στόχους των νέων σχολικών βιβλίων και προγραμμάτων.