Μπροστά μας απεργία, συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, Συνέδριο του Κόμματος, ύφεση, άθλια καθημερινότητα, αλλά κι αποφασιστικότητα. Ωραία, δύσκολη κουβέντα. Που φουσκώνει σαν το ζυμάρι κι αρχίζει να ψήνεται στο διαλεκτικό φούρνο και να μοσχομυρίζει. Ανθρώπων έργο οι συνάξεις. Δεν μπορεί να τις υποκαταστήσει τίποτα, όσο κι αν πάει η τεχνολογία της επικοινωνίας στ' άστρα. Μήτε κάμερες, μήτε πάνελ, μήτε πορτοπαράθυρα και τηλεδιασκέψεις.

«Τι έκανε το Κόμμα τότε;». Μόνιμη επωδός, κοινή των ανήσυχων. Τσάτρα πάτρα γεγονότα, προπαγάνδες, αλήθειες, ψέματα, επικαιρότητες. Τον βλέπεις τον άλλο να χτυπιέται, ν' αγωνιά, να ψάχνει πότε απαντήσεις, πότε άλλοθι, κρατημένος, δεκαετίες μιντιοκρατίας τώρα, μακριά απ' την πολιτική σκέψη, αλλά καταδικασμένος να έχει πολιτική γνώμη, εκπεφρασμένη ακόμα κι όταν δεν έχει.

Αρωμα μαγείας και συντροφικότητας, που έστειλε ανάμεσά μας ο παππούς Βασίλης. Πήγε η κουβέντα σχεδόν αυτόματα δέκα σκάλες πάνω. Σ' ένα ανώτερο επίπεδο απ' αυτά που απελπισμένα ψάχνουν να βρουν και να κωδικοποιήσουν και να πουλήσουν για κέρδος εκατομμύρια γκουρού και μάνατζερ της επικοινωνίας της πολιτικής ρητορικής του συρμού.

Σπάνια γράφω εδώ τη γνώμη μου, όπως σήμερα, με τόση γνώση όση σε πέντε μόνο λέξεις ο παππούς Βασίλης μάς χάρισε. Αγιος λαός και γενναιόδωρος όταν συλλογάται λεύτερα και φωναχτά.