Ασκηση ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού με σύγχρονα χρηματοπιστωτικά όπλα λαμβάνει χώρα στις οθόνες του αγχωμένου κόσμου. Θανατηφόρα και δυστυχώς πλέον οικεία.
Επιχειρώ αιρετική ανάγνωση του φιλμ νουάρ έτσι όπως ξετυλίγεται στις επικοινωνιακές «κυπριάδες» που στήνονται πρόχειρα ως ικριώματα, με φωτισμό εκτυφλωτικά ανακριτικό και μπάντες μιας χρήσεως που παιανίζουν ανιστόρητες τρομοκρατικές μεγαλοστομίες. Μου το υπαγορεύει κάθε θεωρητικώς και τυπικώς αγράμματος γέρος ή γριά του «μεγαλύτερου αεροπλανοφόρου», όπως αντιλέγουν στους ποιητές περί Κύπρου οι γεωστρατηγικοί αναλυτές, επειδή χρησιμοποιεί αυθόρμητα το ρήμα βούλομαι για να πει ακόμη και σήμερα θέλω.
Η Συμφωνία Εγκαθιδρύσεως, που έδωσε την υπόσταση του ανεξάρτητου κράτους στην Κύπρο, και εμπεριέχει την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Μ. Βρετανία ως εγγυήτριες δυνάμεις, δεν ακυρώνεται από την ένταξη στην ΕΕ, γιατί τότε δε θα υπήρχε οντότης κρατική να ενταχθεί. Κι ως γνωστόν, το σχέδιο Ανάν απερρίφθη. Οπότε για να διεκδικήσει η «ρωσική αρκούδα» ή κατ' άλλους το «ομόδοξον Μόσκοβο» βάσεις π.χ. ναυτικές, απαιτείται έγκριση των εγγυητριών. Να δω την Ελλάδα που δανείζεται γαλλικά πλοία για το Αιγαίο και Φρόντεξ για τα σύνορα(;) να εγκρίνει και σκίζω το πτυχίο που δεν έχω από το «Λόντον Σκουλ οφ Οικονόμικς».
Κι επειδή οικονομία αρχικώς νοείται η νομή του οίκου, τώρα που μιλάνε διάφοροι για κυπριακής, αγγλικής, γαλλικής, γερμανικής και ρωσικής «ιθαγένειας» ευρώ, άλλα άσπρα κι άλλα μαύρα, άλλα καθαρά κι άλλα βρώμικα και ξεπλυμένα, αναγκάζομαι να σκεφτώ, πως το έδαφος των βρετανικών βάσεων, με τη συμφωνία ένταξης στην ΕΕ του νησιού, δεν είναι ευρωπαϊκό έδαφος. ΑΟΖ με κουμπότρυπες, υφαλοκρηπίδα - λωρίδα φερμουάρ και το Σίτι του Λονδίνου βρυχάται ως θαλάσσιος λέων.