Τα προβλήματα αρχίζουν όχι από την ώρα που μας βρίσκει το κακό, αλλά απ' την ώρα που το απεργαζόμαστε, το προκαλούμε, το μεγεθύνουμε, το ωραιοποιούμε, το ξορκίζουμε, το απευχόμαστε και εντέλει τρέχουμε για να το αποφύγουμε άλλοι σώζοντας το τομάρι τους κι άλλοι εαυτούς και αλλήλους, επειδή θέλουν, μπορούν και εν πολλοίς ξέρουν πως. Αυτά όμως είναι ζητήματα ουσίας της ζωής και της κοινωνίας. Οταν φτάσουμε στην εξουσία είναι άλλες οι ευθύνες, οι γνώσεις, οι απαιτήσεις και κυρίως το βάρος της υπογραφής του πιστοποιητικού θανάτου. Χάνεις τον άνθρωπό σου. Πονάς, υποφέρεις όσο και όπως και στις αρχαίες και στις σύγχρονες κοινωνίες. Στις τελευταίες όμως το πιστοποιητικό το υπογράφουν οι... αρχές.
Κι εδώ αρχίζει το βρώμικο παιχνίδι του οπορτουνισμού: Πώς θα βγούμε κερδισμένοι απ' την καταστροφή. Η μείζων αντιπολίτευση, αφαιρώντας τον εαυτό της απ' τον κρίκο των διαχρονικών ευθυνών, στην αρχή το παίζει σεμνή και σιωπηλή και μετά βάζει τα τσιράκια της να λένε κομμούνια τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έτσι ώστε να ταυτίζεται με την ερώτηση που αυτοί δεν έκαναν, αλλά την έκανε το ΚΚΕ, κι όχι με την απάντηση που είναι ίδια με αυτή που θα έδιναν οι ίδιοι αν ήταν κυβέρνηση, στο ίδιο σύστημα, με τον ίδιο καπιταλιστικό κώδικα αξιών. Αυτόν που θέλει να σε σκοτώνει η εξουσία και μετά να πρέπει να την ψηφίζεις, επειδή σου έδωσε χαμηλότατο δάνειο να πληρώσεις τα περατατζίδικα του Χάρου που πήρε τη μάνα σου ή το παιδί σου.
Στις βρωμοκουβέντες τα παλιά τα χρόνια οι μεγαλύτεροι λέγανε «θα σου βάλω πιπέρι στο στόμα». Σαν πολύ πλακωθήκαμε στις εξωτικές καυτερές γεύσεις, τα σπρέι πιπεριού και τα πιπεράτα σχέδια αντιμετώπισης κρίσης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Υπάρχει τρόπος να βγει πολιτικά ο σκασμός. Πάρτε απ' τη «Σύγχρονη Εποχή» την έκδοση της ημερίδας του Μαΐου του 2018 του ΚΚΕ για την πυρασφάλεια και τη δασοπροστασία και χώστε την καλά διαβασμένη στα άσεμνα στόματα της εξουσίας. Τώρα εγκαίρως. Πριν έρθει το φθινόπωρο και μας πνίξουν τα προεκλογικά σαλιαρίσματα σαν χείμαρροι σε κάθε μάνδρα, σε κάθε γειτονιά.