Η πραγματικότητα, μόλις γδάρεις λίγο με το νύχι την μπογιά όρων όπως «αριστερός» και «προοδευτικός», είναι μια συστημική σαπίλα. Που εκτείνεται απ' την Παιδεία και την εργασία έως την Υγεία και τα σύνορα ή τη λαϊκή κυριαρχία. Κοντολογίς διαιωνίζεται η δυσοσμία των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών με τάχα μου δήθεν μετωπικές συγκρούσεις του τραμπουκισμού με το μπούλινγκ και της προπαγάνδας με τα fake news. Οι αναθεωρητές, παίζοντας το αστικό παιχνίδι της πολιτικής του εφικτού, αλλάζουν πουκάμισα σαν τα φίδια και πουλάνε το φαρμάκι για φάρμακο, εξομοιώνοντας τα θρανία με τα πρόβατα με επιχείρημα τα τέσσερα πόδια.
Η αλήθεια είναι ότι ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που για να κυβερνήσει συνεργάστηκε με τους ΑΝΕΛ, τώρα προσπαθεί να συντηρήσει τέτοια ποσοστά που να του επιτρέψουν σε ώρα μετεκλογικής ανάγκης να συνεργαστεί με κάθε αντιδραστική δύναμη ή κόμμα, ακόμα και με τη ΝΔ, και να μπορεί να το πουλήσει ως συναινετικό βιασμό, έχοντας συνταγματικά προκατασκευάσει και έννοιες όπως «η εποικοδομητική πρόταση δυσπιστίας»!
Αυτές τις μέρες που διεξάγεται το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ για έναν κόσμο «στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων», σκέφτομαι τα νιάτα που αντιστέκονται σ' αυτό το στραμπούληγμα, πραγματικοί ήρωες των καιρών. Πολλοί απ' αυτούς, άνεργοι και εργαζόμενοι, θα βρεθούν αμέσως μετά να παλεύουν στα βαλτώδη συνδικαλιστικά νερά σ' ένα εργατικό συνέδριο της ΓΣΕΕ (το 37ο), που μόνο αν είσαι ΣΥΡΙΖΑίος το λες έτσι. Με την εργοδοσία να εκλέγεται και η ίδια ως εργατικό σωματείο ανάμεσα σε πλαστογραφημένα φαντάσματα, θα χρειαστούν όλη τη δύναμη κι όλο το κουράγιο για να αποκαλύπτουν καθημερινά τη fake αριστερά. Τους έχω εμπιστοσύνη. Δεν θα μπερδέψουν ποτέ σ' αυτούς τους στραμπουληγμένους καιρούς το εργοδοτικό σωματείο με το εργατικό, γιατί διαθέτουν εκείνο το ιδεολογικό οπλοστάσιο που δεν χωράει την έννοια του συναινετικού βιασμού της εργατικής τάξης στο όνομα της επιστροφής στην κανονικότητα, που λέει κι ο αναγνωρισμένος πια απ' τα μεγάλα αφεντικά πολιτικός μάνατζερ Τσίπρας...