Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ιστορική γνώση και επιστημονική κατάρτιση για να δει κανείς τις ομοιότητες, για παράδειγμα, μεταξύ της μεταφοράς σκλάβων αιχμαλώτων από την Αφρική στις βαμβακοφυτείες του αμερικάνικου νότου, και της μαζικής μεταφοράς ογδόντα χιλιάδων εργατών γης, πρόχειρα νόμιμων μεταναστών στη Γερμανία για τη συγκομιδή των αγροτικών προϊόντων, σε καθεστώς προστατευτικής φυλάκισης λόγω κορονοϊού. Η βία στην πρώτη περίπτωση και ο εξαναγκασμός λόγω πείνας, ανεργίας και φτώχειας στη δεύτερη διαφέρουν τόσο όσο τα αμερικάνικα κι ευρωπαϊκά συμφέροντα, όταν δήθεν «συγκρούονται» στους κόλπους της διαβόητης ευρωατλαντικής συμμαχίας που λέγεται ΝΑΤΟ. Οπως ελάχιστα διαφέρουν οι ψεύτικες αμπελοσοφικές ανατριχίλες περί τρομοκρατών, όταν οι πρόσφυγες και μετανάστες αντιμετωπίζονται ως ανθρώπινες βόμβες και όπλα, ακριβώς σαν τους ζωσμένους εκρηκτικά βομβιστές στον ευρωατλαντισμό των τρομοκρατημένων μικροαστών.
Στο Λουξεμβούργο, τον παράδεισο των ευρωαποίκων off shore, έκαναν τεστ και οι σαράντα χιλιάδες κάτοικοι του δουκάτου, αλλά όχι οι τετρακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι δούλοι που μπαινοβγαίνουν εκεί, υπηρετώντας τους τσεκαρισμένα υγιείς. Το υποκείμενο νόσημα της αστικής δημοκρατίας, σε όλες της τις παραλλαγές, είναι η έλλειψή της. Κάθε αφεντικό μπορεί να φτιάξει όσες εταιρείες θέλει και να μετακινεί μια μάζα εργαζομένων χωρίς δικαιώματα, με φυτεμένα τα νοσήματα της ανασφάλειας, του φόβου, της απελπισίας και της κατάθλιψης από τη μια στην άλλη, με τον ίδιο τρόπο που οι δουλέμποροι περασμένων αιώνων κουβαλούσαν την πραμάτεια τους, ανθρώπους-res (αντικείμενα δούλους), από παζάρι σε παζάρι. Η διαφορά συνίσταται στο ότι οι πρώτοι θα ελέγχουν αίμα, ούρα και DNA, ενώ οι δεύτεροι κοίταζαν δόντια, μούσκουλα και δέρμα.
Σ' αυτές τις συνθήκες η νοηματοδοσία της φετινής Πρωτομαγιάς του Μεγάλου Εγκλεισμού μπορεί να είναι δεδομένη ως περιεχόμενο, εξεγερτική κι επαναστατική από τη φύση της, αλλά θα χρειαστεί πολλή δουλειά και πολλή φαντασία, πολύ ρίσκο και βαρύ τίμημα ενδεχομένως για να εορταστεί ως απάντηση στη δουλεία του εικοστού πρώτου αιώνα, πριν, κατά τον ποιητή, κλειστούμε ανεπαισθήτως έξω απ' τα τείχη...