Στην τραμπική Αμερική, η ιστορική κλεπτοκρατία μετατρέπεται σε καινούργια αριστοκρατία. Με το πάτημα ενός κουμπιού σβήνει εκατομμύρια των εκατομμυρίων επισήμων εγγράφων που περιέχουν λέξεις που δεν της αρέσουν, όπως ρατσισμός, φεμινισμός και άλλα τέτοια βδελυρά. Το παράξενο είναι ότι πρώτα αντέδρασαν οι στρατιωτικοί για τα μη πολεμικά, καλώς εννοούμενα, κατορθώματά τους. Το να απαλείφεται ως ήρωας ο πρώτος μαύρος στρατιώτης του μπέιζμπολ, επειδή θεωρείται ότι η αναφορά στο μαύρος, πρώτος και παίκτης είναι προνομιακή μεταχείριση, μπαζώνει κυριολεκτικά και την Ιστορία και τη νοημοσύνη. Σε λίγο θα υπάρχουν μόνο σπάνιες γαίες, αλλά καθόλου σπάνιοι άνθρωποι, ώσπου να φτάσουν κι αυτοί να σπανίζουν σε έναν ιδιόκτητο πλανήτη των μερικών ιδιοκτητών μηχανών τεχνητής νοημοσύνης. Από τον πλανήτη των πιθήκων περνάμε στην πλατφόρμα των πιθήκων.

Δεν πάει πολύς καιρός που στη Βουλή καθότανε μια εγκληματική οργάνωση σβαστικοφόρων που ακόμα δικάζεται σε δεύτερο βαθμό, σε μια τεράστια άδεια αίθουσα. Και κανείς δεν ασχολείται. Παρά τον νόμο που το απαγορεύει, για πολλοστή φορά αναβάλλεται η δίκη για το placebo Χρυσή Αυγή που λέγεται «Σπαρτιάτες», και κανείς δεν δίνει σημασία. Αναρωτιέμαι, με αυτήν την τεχνητή εισαγγελική προσέγγιση των πάντων, αν παραμονές εθνικής γιορτής θα είναι συνώνυμες στα αλγοριθμικά κιτάπια οι λέξεις Μήδεια και Πισπιρίγκου.

Ενα έθνος, ένας λαός που συζητάει χωρίς να αηδιάζει πώς μπορεί να χτίζονται πόλεις αναψυχής, πορνοριβιέρες πάνω στα μπάζα βομβαρδισμένων γυναικόπαιδων, καταντάει να βλέπει με τα μάτια ενός Ποντίφικα ως ανθρωπιστικό παράδεισο τη Μόρια. Και αριστεροί τάχα μου δήθεν, και αγνωστικιστές και δικαιωματάκηδες με μυαλό τέσλα, που κάποτε στα νιάτα τους ήξεραν έστω και μέσα από ταινίες το έγκλημα στο Βιετνάμ, συζητούν στα σοβαρά την εισαγωγή χιλιάδων Βιετναμέζων εργατών γης για να καλλιεργήσουν τα ελληνικά χωράφια και να ταΐσουν τους τουρίστες μας.

Οι λέξεις δεν μπορούν να σταθούν από μόνες τους σε ένα εκκρεμές συμφερόντων. Αυτό που κινείται μεταξύ εργατικής τάξης και έννομης τάξης. Γιατί τότε μένουν θηριώδεις πολιτικές εκκρεμότητες. Αυτές είναι το βάθρο της αστικής πολιτικής και σε αυτές διαλανθάνει το σύστημα. Ετσι που να σε αφήνει να νομίζεις ότι μεθάς με το αθάνατο κρασί του '21, κι ύστερα σου στέλνει τον Θανασάκη τον πολιτευόμενο ή την Αθανασία την πολιτευομένη να σε συλλάβει για μέθη...