Κυριακή 10 Νοέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πατριδογνωμόνιο
Οι γαλότσες που μιλάνε

Τύμπανα πολέμου ηχούν και χάνεται ο ήχος τους κι η φριχτή προειδοποίηση στις εξίσου φριχτές εντυπώσεις μιας φριχτής καθημερινότητας. Γιατί φρίκη είναι να βλέπεις την υπουργό ΠΕΧΩΔΕ να έχει πάει με φούστα και τακούνια στον πλημμυρισμένο Κηφισό και να δοκιμάζει να φορέσει δανεικές γαλότσες μπροστά σ' όλες τις κάμερες της χώρας.

Στην εποχή που ο παγκόσμιος μιλιταρισμός ετοιμάζει τις μηχανές του για να στηρίξει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου ληστεύοντας, υποδουλώνοντας, λαούς όπου Γης, εμείς παίζουμε το Κυπριακό στα αγγλοαμερικανικά ζάρια και πορευόμαστε μεταξύ τρομοκρατίας εγχώριας εργολαβίας και Ολυμπιάδας της εγχώριας μεγαλοεργολαβίας.

Σύντροφοι, ο χάρτης του κόσμου και των γεωπολιτικών συμφερόντων, που άλλαξε βίαια από το 1990, συνεχίζει ν' αλλάζει με τρομακτικούς κι αιματηρούς ρυθμούς. Ο άνθρωπος ξανάγινε όπως πριν από τη μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση, είτε δούλος είτε αναλώσιμος. Κάρβουνο στη μεγάλη του κέρδους μηχανή. Το παγκόσμιο και το ελληνικό εργατικό κίνημα δεν περνά απλώς κρίση, αλλά βρίσκεται αντιμέτωπο πλέον με τους βαρβάρους. Τίθεται ζήτημα επιβίωσης για εκατομμύρια εργαζόμενους. Μόνο στον τόπο μας, παρά τη θύελλα των επικοινωνιακών ενέσεων αισιοδοξίας (;) τουλάχιστον δυο εκατομμύρια παλεύουν με στοιχεία της φύσης, θεριά σαν τον Κηφισό χωρίς υποδομές δημοσίων έργων, που να έχουν εξ ορισμού σχεδιαστεί κι εκτελεστεί για το λαό.

Η παιδεία κουτσουρεύει μυαλά και θυσιάζει στο πρόσκαιρο κέρδος ό,τι αυτός ο τόπος θα μπορούσε να περιμένει από τα νιάτα του. Ομως η πολιτική παιδεία, ο πραγματικά δημοκρατικός διάλογος και λόγος, η γνώση της ιστορίας αλλά και των σημερινών αντικειμενικών συνθηκών, όχι απλώς συρρικνώνονται, αλλά λογίζονται ως όπλα του λαού. Κι έτσι οι καπιταλιστές, ειδικώς του δυτικού τύπου του 21ου αιώνα έχουν αποδυθεί σ' έναν αγώνα πολιτικού αφοπλισμού μας.

Με τη συκοφαντία περί απομονωτισμού, ξύλινου λόγου και διαφήμιση της ιστορικά ανυπόστατης «οριστικής ήττας». Αλλά και με εκλογικά νομοθετικά μαγειρέματα νομιμοφανή, με εξάντληση της κατάχρησης εξουσίας που παρέχουν τεχνητές πλειοψηφίες και δήθεν «συνεργασίες», προσπαθούν να συρρικνώσουν την πραγματική Αριστερά που δεν ενσωματώνεται στο σύστημα. Το κόκκινο της επανάστασης και της ελπίδας πρέπει να υπάρχει μόνο στη διαφήμιση και τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Σε κάθε άλλη περίπτωση, για να μη θυμίζει το αίμα που χύθηκε, χύνεται και θα χύνεται για έναν καλύτερο κόσμο, θα βγαίνουν σαν τα σαλιγκάρια οι εκάστοτε επίσημοι και θα περπατάνε με γυαλιστερές γαλότσες πάνω στους κόπους μιας ζωής, μοιράζοντας τεχνητή οργή, ευθύνες στους πρώτους τυχόντες που θα βρουν μπροστά τους και όλη την αλαζονεία που έχουν οι φοβισμένοι εξουσιαστές όταν ξέρουν ότι γλιστρούν στην κατηφόρα.

Μια γαλότσα δεν τάζει λύσεις. Ούτε κι αυτή του Αϊ - Βασίλη. Ομως αυτός που τη φορά και σκάβει στους αγρούς ή σκαρφαλώνει σε σκαλωσιές ξέρει καλά πως η Αριστερά δεν ήταν ποτέ περίπατος αρμοδίων, αλλά διαδρομή πολιτικά σκεπτόμενων, αν χρειαστεί, θηρίων.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ