Η ιστορία ήλθε και παρήλθε. Οι καρκινοπαθείς δε σώθηκαν. Ομως, οι αετονύχηδες που οσμίστηκαν εικόνα - image βολεύτηκαν για τα καλά. Η δημοσιογραφική γκάμα του συγκροτήματος Τύπου, που έδωσε αξιόπιστη δημοσιότητα στο θέμα, κλυδώνισε, αλλά και στη συνέχεια επαύξησε τα συμφέροντά του. Ο διευθυντής της εφημερίδας που «πούλησε» το θέμα έγινε βουλευτής και υπουργός. Ο πολιτικός που το ανέχτηκε και το δοκίμασε - λένε οι κακές γλώσσες - το νερό του Καματερού, το σύστησε μάλιστα σε φίλους και φίλες του, έγινε βραχύβιος πρωθυπουργός και τώρα στα βαθιά γεράματα εμφανίζεται και ως σοφός δεξιός πολιτικός, που ενισχύει με άρθρα του και δηλώσεις τις «σοσιαλδημοκρατικές νεοφιλελεύθερες» επιλογές Σημίτη.

Η ίδια κλίκα των εμπόρων των προσδοκιών του λαού, που ακόμα και σήμερα τον αποκαλεί θρασύτατα «λαουτζίκο», «απλό λαό», «οι απλοί πολίτες», «ο μέσος άνθρωπος», «ο απλός τηλεθεατής», «η μεγάλη μάζα του λαού», πουλάει, αβέρτα πάγκο, σύγχρονα νερά του Καματερού. Με ανανεωμένους πρωταγωνιστές, νέες μεθόδους πώλησης ονείρων, υποσχέσεων, λύσεων σε απελπισμένους και καταπιεσμένους, αλλά εκφράζοντας, στηρίζοντας και βολεύοντας τα ίδια ακριβώς κέντρα συμφερόντων.

Μεγαλοαστικές μπίζνες με σκαλοπάτι τους μικροαστούς και στόχο τη χειραγώγηση των μαζών των εργαζομένων από τους εκμεταλλευτές τους.

Η χώρα των υδάτων του Καματερού (sic) έγινε η χώρα των 30 εκατομμυρίων εορταστικών μηνυμάτων διά των κινητών και στο Καματερό αυτό καθ' αυτό η ανεργία κι η δυσπραγία κυλάνε φυσιολογικά, σαν το νερό στο καπιταλιστικό αυλάκι.

Ο πολιτικός και κοινωνικός καρκίνος δεν αντιμετωπίζεται με νερά Καματερού. Μόνο με αντίσταση, επανάσταση, ανατροπή. Στον καναπέ, οι παγιδευμένες διάνοιες των ανθρώπων στήνουν, τάχα μου, μεγάλες διαλεκτικές κόντρες για την Εύα, τους ραελιανούς και τις οικονομικές απολαβές των προσωρινώς μερικώς απασχοληθέντων Αϊ Βασίληδων. Τα νερά από τις πλημμύρες τσακίζουν τους φτωχούς αγρότες και βιοπαλαιστές και οι Αμερικανοί απολαμβάνουν στη χώρα του Καματερού τον αγιασμό της απόλυτης ετεροδικίας, με τους ιθαγενείς να δίνουν τη μάχη της Εφορίας.

Ως δημοσιογράφος, λοιπόν, θα επιμείνω στο ασυμβίβαστο της μνήμης και από βήματος Βουλής. Καλή μας αγωνιστική χρονιά, σύντροφοι. Κανείς μας δεν περιμένει σαν τον Λεωνίδα το Μεγαλόσταυρο της Τιμής...