Περίσσεψαν τις τελευταίες μέρες, σύντροφοι, οι επικοινωνιακές τρίχες κι οι μεγάλες πολιτικές ανατριχίλες. Ειδήσεις φευγάτες από την πραγματικότητα, αναλύσεις που συχνά δεν αντέχουν σε κριτική παιδιού προσχολικής ηλικίας, ζόφος κι ανασφάλεια πλακώνουν την έτσι κι αλλιώς σκοτεινή πραγματικότητα. Το μείζον χάνεται χωρίς τύψεις των ντελάληδων στο ανθρωποτριβείο των σκοπιμοτήτων κι αναδύεται ο φριχτός πολτός. Το έλασσον ως μέγα. Το τίποτα ως το παν.

Ερχεται πόλεμος. Τον κουβαλάνε στις πλάτες των λαών και των αθώων παιδιών, των θυμάτων στρατιωτών και των θυτών στρατιωτών εξίσου, αυτοί που πάντα θησαυρίζουν απ' τα πτώματα και τα ερείπια. Κι εμείς εδώ τρώμε στα μούτρα «το πιστεύω» του τελευταίου δικτάτορά μας και βρισιές για «επιβήτορες της εξουσίας», που συνήθως τις εκτοξεύουν οι ίδιοι οι επιβήτορές της, μόλις την ξεκαβαλικέψουν και πάψουν να κυβερνάνε τις εντυπώσεις και τα «ίματζ» και ξαναγίνονται πολίτες. Ετσι τάχαμου επιτιμητικά αποκάλεσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τον τέως πρωθυπουργικό σύμβουλο επικοινωνίας, τον παντοδύναμο Πανταγιά, «ο πολίτης Πανταγιάς». Δηλαδή σύντροφοι, αν καταλάβαμε καλά, είναι δυο τα ενδεχόμενα: α) Ο κύριος αυτός ήταν επιστρατευμένος, φόραγε στολή και τώρα απολύθηκε, οπότε του ευχήθηκε αρμοδίως ο αξιωματικός του στρατηγού - πρωθυπουργού «καλός πολίτης» πλέον. Αλλά και β) η λέξη, ο χαρακτηρισμός, η ιδιότητα του πολίτη, είναι αυτονοήτως απαξιωτική, μια πραγματικά κατώτερη θέση ανθρώπινου όντος, στην οποία ξεπέφτει κανείς άμα δεν τον κρατήσει το αφεντικό του σε θέση αυξημένης ισχύος κι εξουσίας έναντι των υπολοίπων πολιτών αυτής της χώρας.

Ερχεται πόλεμος και κάποιοι «διανοούμενοι» τάχαμου βγαίνουν στις ρούγες και τα παραθύρια που μέχρι πρότινος έβριζαν από τους καναπέδες τους, για να υπερασπιστούν την ταξική διαφορά της «17Ν» από τον ΕΛΑ. Ανελέητη αυτή η σύγχρονη πολιτική κουλτούρα. Που συζητάει το θέμα της τρομοκρατίας όχι με πολιτικούς όρους, ως θα όφειλε να το πράττει εδώ και δεκαετίες συνεχώς, αλλά με όρους επικοινωνιακού μάρκετινγκ. Ειρηνιστές, μαθητές, αγρότες, άνεργοι, απολυμένοι, γέροι κι ανήμποροι συνταξιούχοι, στα πεζοδρόμια, τις ουρές, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα γραφεία ανεργίας, χωριά και πόλεις κατεστραμμένες από την κακοκαιρία και η «διανόηση» ξεχωρίζει τους ανώτερους κοινωνικά, κοσμοπολίτες και συγκροτημένους «τρομοκράτες» του χειμερινού πολιτικού μας σινεμά από τους «μπρούτους» κατώτερους κοινωνικά και χωρίς ιδιαίτερη προσωπικότητα θερινούς πρωταγωνιστές του σίριαλ τρομοκρατία. Η χολιγουντιανή παραγωγή Hellinniki - Tromokratia που λέει κι ο αρχιστράτηγος Μίλερ της Πρεσβείας Ημών παίζεται με τζάμπα εισιτήριο, με τον τίτλο «Σκεπτόμενες βόμβες και άλογες σφαίρες». Ως κι ο πρωθυπουργός μας συγκινήθηκε και παρασύρθηκε στη χοντράδα να μοιράζει παπαδοπουλικά πονήματα σε φωτοτυπίες στους δημοσιογράφους, πράγμα που όμως δεν επέτρεψε στο σοβαρότερο της Βουλής πρες ρουμ ο κ. Πρωτόπαππας. Στο βάθος, άθελά του κανείς, οποιοσδήποτε πολίτης - τηλεθεατής κι αναγνώστης θεσμικών υπογραφών, ακούει το συνοδευτικόν των ημερών άσμα που λέει πως για όλα φταιν οι γκόμενες, οι πρώην κι οι επόμενες...

Αυτά τα επικοινωνιακά «Μπενχούρ» σύντροφοι, στέκονται και παίζονται άμα δε σφυρίζει ο εξώστης, δε φτύνει η πλατεία και δε σηκώνονται κι οι πέτρες. Αμα δε βγούμε για τα καλά στους δρόμους, ο επόμενος «πολίτης» - υπεύθυνος πρωθυπουργικής επικοινωνίας με το λαό, θα συμβουλεύει τον πρωθυπουργό τα ίδια και χειρότερα, ανάλογα της πολιτικής του, αφού... θεατές, θα λέει και θ' αποδεικνύει, υπάρχουν τόσοι πολλοί, να φαν' κι οι κότες. Στα φθηνά θεάματα η απάντηση είναι: διαδηλώσεις, συλλαλητήρια και πολιτική φωνή λαού.